Ταινία: Η κυρία και ο ναύτης

Μπορεί όλοι στη Μπλογκόσφαιρα αυτές τις μέρες να μιλούν για το «Ψυχή Βαθιά», εγώ όμως άλλη ταινία είδα και με συγκλόνησε.

«Η κυρία και ο ναύτης».

Φοβερό πράγμα η μετάφραση τίτλων στα ελληνικά. Όσοι άκουν τον τίτλο κατά 99% καταλαβαίνουν πως είναι τσόντα. 😆 (κωμωδία είναι)

Ο τίτλος της ταινίας είναι «Travolti da un insolito destino nell’ azzuro mare de Agosto» που στα ελληνικά μας κάνει «Παρασυρμένοι από μια ασυνήθιστη μοίρα στη γαλάζια θάλασσα του Αυγούστου». Προφανώς κάποιοι σκέφτηκαν πως αυτός δεν είναι τίτλος αλλά σιδηρόδρομος, οπότε κάτσε να βάλουμε κάτι πιασάρικο. Κάτι σαν το «swept away» που είναι ο τίτλος στα αγγλικά πάλι δεν τους έκανε όμως. Ελληνάρες…

Τέλος πάντων, η φάση είναι ότι προχθές που ήμουνα σε ένα σπίτι στην Αθήνα και ψάχναμε τί DVD να δούμε το πέτυχα, αλλά οι υπόλοιποι δεν ψηνόντουσαν.

Και ενώ φάνταζε απίθανο να πετύχω οπουδήποτε αλλού την εν λόγω ταινία, κάνοντας ζάπινγκ χθες το βράδυ, οπότε και είχα επιστρέψει στον Δομοκό, την πετυχαίνω πού;

Στο τιμημένο ΤRΤ!

Ζουάρα λέμε!

Τί εστί όμως «η κυριά και ο ναύτης»;

Θα παραθέσω 2 πολύ σύντομες περιγραφές:

1, από ΤΟ ΒΗΜΑ, όταν την έδινε σε DVD:

Μια κυρία προερχόμενη από την αλαζονική μπουρζουαζία του Μιλάνου συναντά έναν άξεστο, αδέκαρο και αγράμματο οπαδό του Κομμουνιστικού Κόμματος. Τι μπορεί να συμβεί αν οι δυο τους καταλήξουν σ’ ένα ερημονήσι;

2, από το «city of athens»:

Ένα παράξενο ερωτικό και ταξικό παιχνίδι ανάμεσα σε μία κυρία της αριστοκρατίας και σε ένα μέλος του πληρώματος του σκάφους της, καθώς βρίσκονται απομονωμένοι σε ένα ακατοίκητο νησί. Με όχημα δυο εξαιρετικούς ηθοποιούς (Τζιανκάρλο Τζιανίνι και Μαριάτζελα Μελάτο) ο σκηνοθέτης σατιρίζει τόσο την ιδιότροπη και ψωνισμένη κυρία που αντιμετωπίζει την περιπέτειά της σαν ένα παιχνίδι για να διασκεδάσει την πλήξη της όσο και τον ακατέργαστο, λαϊκό ναύτη που αδυνατεί να αξιολογήσει τα δεδομένα. Η ταινία παίζει με την ανατροπή. Από την πλήρη εξάρτηση του ναύτη περνάμε στην πλήρη κυριαρχία του, τόσο σεξουαλική όσο και στον τομέα της επιβίωσης. Μόνο που αυτού του είδους οι ανατροπές δεν είναι παρά προσωρινές. Στη σύγχρονη εποχή οι ταυτότητες αποτελούν τις μόνες αξίες.

 

Με 2 λόγια: Κορυφαία ταινία!

Τρελό γέλιο και τρελά νοήματα…

Βιβλίο: Από τον εργάτη μάζα στον κοινωνικό εργάτη

[get it!]

Το αγόρασα στο Ηράκλειο τον Γενάρη όταν είχα κατέβει για την εξεταστική. Κυρίως για τον υπότιτλο, παρά από ενδιαφέρον για τις θεωρίες του Νέγκρι. Ο υπότιτλος είναι «ο ιταλικός Μάης».

Και σκέφτηκα ότι κάτι παραπάνω θα μάθαινα από τον κ. Νέγκρι γι αυτόν.

Αμ δε. Το βιβλιαράκι είναι για πολύ μυημένους τύπους λέμε. Είναι σαν, τί να πώ τώρα, σαν να παίρνει συνέντευξη ένας συντάκτης της εφημερίδας της ΟΑΚΚΕ από τον ιδεολογικό ηγέτη του ΟΑΚΚΕ χώρου… Μια συνέντευξη 200 σελίδων…

Νταξει, καμία σχέση προφανώς ο Νέγκρι με την ΟΑΚΚΕ.

Αλλά θέλω να πω ότι τόσο ο «δημοσιογράφος» στις ερωτήσεις που του κάνει, όσο και ο Νέγκρι στις απαντήσεις του, παίρνουν ως δεδομένα ότι οι αναγνώστες ξέρουν τα πάντα όλα για το επαναστατικό κίνημα στην Ιταλία, για τον «ιταλικό Μάη», για το ΚΚΙ και μια σειρά άλλες οργανώσεις και διασπάσεις οργανώσεων που δρούσαν εκεί πέρα.

Και μιλάνε για την ιδεολογική διαδρομή αυτών και για τον τρόπο δράσης τους, τόσο μπερδεμένα, ώστε κάθε φορά που έλεγα «τώρα το ‘πιασα τί θέλει να πει ο φίλος», στην επόμενη ερώτηση-απάντηση μπερδευόμουνα περισσότερο.

Ειλικρινά δηλαδή, δε μου έδωσε κάτι ιδιαίτερο.

ΟΚ, το εμπέδωσα πως το ΚΚΙ είχε ξεπουληθεί σε σημείο που να μην υπάρχει επιστροφή (αν και πώς γίνεται από τη μία να είναι ευρωκομμουνιστικό και από την άλλη τριτοδιεθνιστικό/δογματικό/σταλινικό σύμφωνα με το Νέγκρι δε το καταλαβαίνω),

εντάξει, εντυπωσιακή για τη δεκαετία του ’60 η σύλληψη πως ο καπιταλισμός δεν αρπάζει πλέον απλά την υπεραξία αλλά προσπαθεί από ΚΑΘΕ πτηχή της ανθρώπινης δραστηριότητας να βγάζει ΑΜΕΣΟ κέρδος, πράγμα το οποίο οδηγεί στην έννοια του «κοινωνικού εργάτη» και σε μια αλλαγή τακτικής για όσους αναζητούν την ανατροπή του καπιταλισμού,

κατανοητή -παρ’ ότι λανθασμένη- και η θεωρία του «υποκειμενικού μαρξισμού» (αν θυμάμαι καλά πώς την έλεγε) σύμφωνα με την οποία ΟΛΕΣ οι αλλαγές που συμβαίνουν στον καπιταλισμό γίνονται λόγω της επίδρασης των κοινωνικών αγώνων -δηλαδή σε ποιούς κοινωνικούς αγώνες οφείλεται η τωρινή διεθνής καπιταλιστική κρίση και τα μέτρα που πήραν λόγω αυτής οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου???-

αλλά το τί ακριβώς ήταν ο «εργατισμός» και τί συνέβη στον «Ιταλικό Μάη» δε μπορώ να πω πως το αντελύφθην…

Οπότε όποιος μπορεί να παραπέμψει σχετικώς παρακαλείται να το κάνει.

.

All in all, αποτυχία το συγκεκριμένο ανάγνωσμα. Σε τέτοιο βαθμό δε, που το κάνει Cult…