Να ‘μαστε λοιπόν!
Μετά από μια συγκινητική για το έθνος ημέρα, μιας και ο Άθλιος δεν ορκίζεται κάθε μέρα «υποταγή στο σύνταγμα, στους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους», ούτε και πως «θα εκτελεί προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των ανωτέρων του», είμαι ξανά με πολιτικά. Μέχρι το βράδυ της Δευτέρας βεβαίως…
Τί να πρωτογράψω για τις 9 τελευταίες ημέρες?
Για τη μέση που πόναγε σε βαθμό αφόρητο τα 3 πρώτα βράδυα?
Για τις πατούσες στις οποίες μόλις τώρα αρχίζει να ξαναρέει ικανοποιητικά το αίμα,τις φτέρνες που άνοιξαν και οι δύο από τα «τακούνια» στις παρελάσεις, τις γάμπες που έχουν γίνει πέτρα από το πιάσιμο?
Για τις 150+ κάμψεις που πήρα μέχρι τώρα, έτσι, για να περνάει η ώρα?
Για τα 3 γεύματα με κοτόπουλο και τα 4 με φασόλια που προλάβαμε να φάμε σε 9 μέρες?
Για τους 6 από εμάς που λυποθύμησαν κατά την ορκομωσία?
Για τις 6 και βάλε ώρες που ήμασταν όρθιοι & ακούνητοι κάθε μέρα, με τα ρούχα από τη βροχή και τον ιδρώτα να στεγνώνουν πάνω μας και όλους τους στρατιώτες να φεύγουν λίγο εως πολύ κρυωμένοι για τα σπίτια τους?
Για τον συνάδελφο που ενώ τον γάζωσαν οι κοριοί, ενώ στο νοσοκομείο του είπαν πως πρέπει να αδειάσει όλος ο θάλαμος, απλά τον άλλαξαν θάλαμο και στις αναφορές οι ανώτεροι μας είπαν «να πάρουμε και μεις καμιά χλωρινούλα να καθαρίσουμε, να μην τα περιμένουμε όλα έτοιμα»?
Για τις τουαλέτες στις οποίες λειτουργεί σωστά 1 στα 20 καζανάκια με τα βουνά να προσεγγίζουν τον κοντινό Ταϋγετο σε ύψος, ενώ οι απαντήσεις των ανωτέρων στις αναφορές είναι να «κεντράρουμε» καλύτερα?
Για τους ανωτέρους εκείνους που από τη μια σου λένε πως «πρέπει να διατηρήσει ο καθένας την προσωπικότητά του μέσα στο στρατό και πρέπει να την εκφράζει αυτή» ενώ από την άλλη κάθε έναν που χαλάει την ομοιομορφία θα τον χαρακτηρίσουν «περίεργο» και «περίπτωση»?
Για τα αηδιαστικά «τραγουδάκια» που ακούσαμε, έστω στη ζούλα και ανεπίσημα, για «τον Τούρκο» και το «αίμα να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι»?
Για την εκδήλωση του Πολυτεχνείου, στην οποία μάθαμε πως ο τρόπος ώστε να μην «ξαναντροπιάσουν κάποιοι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού το στράτευμα και το έθνος» είναι «η ακόμα καλύτερη εκπαίδευση των ενόπλων δυνάμεων και η εξύψωση του ηθικού σε αυτές»?
Όχι, δε θα πω για όλα αυτά, γιατί δεν είμαι τέτοιος τύπος. Συν ότι θα ήταν η μισή αλήθεια.
Η άλλη μισή είναι η ακόλουθη:
Από άποψη σωματικής κούρασης, όπως λέει και ο φούλης, όποιος έχει κάνει πριφρούρηση της ΚΝΕ τις μέρες του Πολυτεχνείου στην Αθήνα δε πρόκειται να νιώσει κάτι το πιο «κουραστικό». Απλά εδώ έχουμε μεγαλύτερη διάρκεια… 😀
Ο χαβαλές με τους συναδέλφους, τα γέλια και οι καινούργιες παρέες ήδη από τώρα φαίνεται πως θα μείνουν πολύ περισσότερο χαραγμένα από τα όποια στραβά.
Η πλειοψηφία των εκπαιδευτών είναι μια χαρά παιδιά και προσπαθούν φιλότιμα να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που σκάμε όλοι μαζί στο γέλιο στις «ασκήσεις». Απλά βλέπουν και αποβλέπουν από τη μία και εκείνοι με τα σωματικά χάλια μας (και με άλλα χάλια, σοβαρότητας κ.ά.), πιέζονται με τη σειρά τους και αυτοί από τους ανωτέρους, μιας και ήταν και ο χρόνος μέχρι την ορκομωσία περιορισμένος, οπότε δεν είναι περίεργο να καταφεύγουν στην «στρατιωτική πειθαρχία». Αλλά αυτό δε μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι οι περισσότεροι είναι μια χαρά.
Η λούφα προς το παρόν είναι πολύ περιορισμένη, όσοι είναι χρεωμένοι στις διάφορες δουλειές ή αγγαρείες συμμετέχουν ικανοποιητικά, οπότε αυτές βγαίνουν αρκετά εύκολα.
Η αντίδραση των περισσοτέρων φαντάρων απέναντι στα όποια φαινόμενα «εθνικισμού» στις κουβέντες που γίνονται μετά είναι πολύ καλή. Δηλαδή όσων φαντάρων είναι της ηλικίας μου (της πλειοψηφίας στη σειρά μας). Γιατί οι μικρότεροι, 19άρηδες κτλ. είναι στο κόσμο τους. Ούτε εκδρομή να ήταν 😆 …
Η Καλαμάτα και όλη η περιοχή γύρω της, έτσι όπως την αγναντεύουμε εμείς τουλάχιστον από ψηλά και μακριά, φαντάζει πραγματικά πολύ ωραία. Σχεδόν σε ξεκουράζει μόνο του το τοπίο, ή τουλάχιστον κάνει ότι μπορεί κόντρα στις αρβίλες μας…
.
Το κείμενο ήταν μια ευγενική προσφορά των προϊόντων «Ε.Σ.» = «Επιτέλους Στρατός»!
Υ.Γ. Ξέρει κανείς σε τί συχνότητα εκπέμπει ο 902 FM στη Καλαμάτα?
A8lios Weblog 