Σάββατο, μιας και δεν είχα σκοπό να δώ όλο τον αγώνα αλλά έψαχνα κάπου στο κέντρο να περιμένω να τελειώσει κάτι δουλειές η Διαμάντω, λέω δε πάω να κάτσω στον «Πόντιο».
Ε, καθόλου περίεργο, στον Πόντιο είχαν μαζευτεί όλα τα ΠΑΟΚια του Ηρακλείου. Και ο ίδιος βεβαίως.
(η πόντια, η γυναίκα του Πόντιου, είναι έγκυος, με δίδυμα μάλιστα, και έτσι ο παπάρας στην ταμπέλα μπροστά στο μαγαζί εκεί που έγραφε «ο πόντιος» έχει γράψει «πόντιος & ΥΙΟΙ». Άσχετο βέβαια, αλλά μιας και γράφω…)
Λοιπόν, βρίσκω κι εγώ 2 γνωστούς, πιάνω μια καρέκλα και κάθομαι.
Ξέρετε πως είναι αυτά, άμα έχεις σε ένα μαγαζί γεμάτο με φιλάθλους της μιας ομάδας έναν (1) τύπο που, έστω δευτερευόντως, είναι οπαδός της άλλης, σε κάθε αμφισβητούμενη φάση, σε κάθε φάουλ στον ΠΑΟΚ όλοι γύρναγαν σε μένα και έβγαζαν τα αποθυμμένα…
Ειδικά στο φάουλ του Sisic στον Conseisao (που ήταν απευθείας κόκκινη), με έλιωσαν…
Όπως και να ‘χει, φτάνουμε στο πέναλτι και κόβεται η σύνδεση τoy Supersport.
Και εκεί αρχίζει η …μαγεία!
Ήταν περίεργο θέαμα, να βλέπεις μια 50άρα και βάλε σκατόφατσες να κάνουν ησυχία πίνοντας όλο αγωνία το καφέ, τη μπύρα, τις ρακές και τα ούζα τους και να ακούνε…
Και το καλύτερο με το ραδιόφωνο και την πραγματικά άθλια περιγραφή: Σε αντίθεση με τη TV, που όλοι βλέπουν μια φάση και πετάγονται μαζικά να πανηγυρίσουν, να βρίσουν κτλ., στο ραδιόφωνο ο καθένας το πλάθει στο μυαλό του όπως θέλει, αναλόγως τις προτιμήσεις του σε παίχτες/τρόπο παιχνιδιού κ.ά., και ξεσπάει αναλόγως.
Και έτσι φτάνεις στο σημείο να μην πετάγονται όλοι μαζί, μα κάθε τόσο ένας ένας και να λέει «ε το μαλάκα τον ΤΑΔΕ τί έκανε/τί έχασε» και οι υπόλοιποι να τον κοιτάνε και να σκέφτονται «μα χαζός είναι ο φίλος, άλλα ακούει?»
Όμορφες στιγμές, μαγικές. Μέχρι που ‘ρθε η Διαμάντω και με μάζεψε…
A8lios Weblog 