…ψηφίσανε το Μάαστριχτ, τον πίνει ο λαός…

Γενικά είναι κακό πράγμα οι εμμονές. Κακό πράγμα, που μερικές φορές είναι όμως δύσκολο να αποφύγεις.

Τους συντρόφους που ήταν στο ΚΚΕ το ’90-’91, παρέμειναν σε αυτό και έχουν εμμονές (κάποιοι από αυτούς) με το ΣΥΝ, τους καταλαβαίνω απόλυτα. Πιθανώς κι εγώ αν είχα ζήσει τις ίδιες καταστάσεις να είχα παρόμοιο κόλλημα. Παρ’ όλα αυτά δε μπορώ να συμφωνήσω μαζί τους.

Π.χ. όταν λέμε το σύνθημα «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, ψηφίσαν το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός», δε ξέρω κατά πόσο οφελεί σε κάτι. Όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί σε οποιονδήποτε είναι κάτω από 30 χρονών πρέπει για να καταλάβει το σύνθημα να κάθεσαι κανα τέταρτο να του εξηγείς τί ήταν το Μάαστριχτ, ποιά η διαφορά ΕΟΚ & Ε.Ε. Και γενικά δεν είναι αυτός ο σκοπός των συνθημάτων…

Και επιπλέον γιατί από τότε έχει ψηφίσει τόσες και τόσες μαλακίες ο ΣΥΝ, που τις θυμάται και ο κόσμος καλύτερα, που είναι αποκαλυπτικές για τη στάση του.

Παρ’ όλα αυτά, όπως είπα, οι εμμονές καμιά φορά είναι δύσκολο να αποφευχθούν.

«I cought caught (ξεχάσαμε και τα αγγλικά που ξέραμε) myself», που λένε και οι φίλοι μας οι αμερικάνοι, να τείνω να αναπτύξω μια τέτοια εμμονή.

Είναι (και η δικιά μου) για τον ΣΥΝ, για το θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης.

Θα είδατε π.χ. οι πιο συχνοί επισκέπτες αυτού του γαμημένου μπλογκ, ότι τις τελευταίες 2 βδομάδες στα «shared rss» που έχω στο πλάι κυριαρχούν ποστς από διάφορους, που καμία σχέση δεν έχουν με το ΚΚΕ οι περισσότεροι, για τον ΣΥΝ και τα ΑΕΙ-ΤΕΙ.

Η εμμονή μου (εντάξει, δεν είναι εμμονή, αλλά έτσι θα τη λέω, με κάνει εξάλλου να φαίνομαι πιο «κολλημένος» 😆 ) δεν έχει να κάνει με την τακτική του. Τη διγλωσσία του π.χ. και τώρα για το σπάσιμο ή όχι των προεδρικών/πρυτανικών εκλογών. Ή το ότι οι μισοί καθηγητές του στα ΑΕΙ-ΤΕΙ εφαρμόζουν με μεγάλη χαρά τον νόμο. Όχι, αυτά δε με πολυαπασχολούν. Σε αυτό το επίπεδο, ειδικά στη νεολαία και στους φοιτητές, γίνονται και λάθος εκτιμήσεις, κάνεις συχνά πράγματα που μετά τα αναθεωρείς κτλ. Τέλος πάντων, το θεωρώ δευτερεύον. Και όσο για τους καθηγητές του ΣΥΝ, άμα έχεις έναν τρόπο λειτουργίας σαν κόμμα όπως τον έχει ο ΣΥΝ, θα έχεις και τέτοια.

Το «κόλλημά» μου λοιπόν δεν είναι εκεί.

Στις θέσεις του όμως για την ανώτατη εκπαίδευση, στις απόψεις, στις προτάσεις του έχω φάει ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ κόλλημα.

Δε ξέρω πώς αλλιώς να το εκφράσω:

Αισθάνομαι ότι από την εποχή του Αντρέα το ’81 έχει να γίνει μια τέτοια προσπάθεια «αριστερής» εξαπάτησης, έστω μιας μερίδας της κοινωνίας, των φοιτητών εν προκειμένω.

Την ΑΗΔΙΑ που ένιωσα πέρσι όταν διάβασα αυτό, δύσκολα μπορώ να την περιγράψω.

(update: Ολόκληρο το «αντι-νομοσχέδιο» 😆 του ΣΥΡΙΖΑ θα το βρείτε εδώ )

Σε μια εποχή δηλαδή που όλοι μας, και οι νεολαίοι του ΣΥΝ, και οι υπόλοιποι φοιτητές που γουστάρανε τότε τον ΣΥΡΙΖΑ, τρώγαμε τα δακρυγόνα στη μάπα και τρώγαμε επίσης στη μάπα κάθε μέρα τον Αλαβάνο που το έπαιζε ο εκπρόσωπος του «πολιτικού εκφραστή της γενιάς του άρθρου 16», ο ΣΥΝ κατέθεσε «αντινομοσχέδιο» στον νέο νόμο-πλαίσιο στη Βουλή, που έλεγε σχεδόν τα ίδια με τον νόμο Γιαννάκου. (είχε ένα σχετικό ποστ και ο καλύβας πρόσφατα).

Και θάφτηκε! Εκείνη την εποχή, εκτός από το Ριζοσπάστη, θάφτηκε. Ακόμα κι εμείς, μέσα στη φούρια των ημερών, μέσα στα «κοινά πλαίσια» με ΣΥΡΙΖΑίους και ΕΑΑΚίτες, δε το βγάλαμε στη φόρα όσο θα έπρεπε. Τα θέλει και ‘μας ο κώλος μας…
Κουβέντα και ο ίδιος ο ΣΥΝ τότε!

Επιπλέον ΑΗΔΙΑ ένιωσα όταν, νομίζω λίγο πριν τις βουλευτικές, είδα αυτό που αναφέρει και ο Μπογιόπουλος σήμερα στη στήλη του. Είχε ψηφίσει ο ΣΥΝ, όχι το μακρινό 1992 σε κάποιο Μάαστριχτ, αλλά το 2002 στο Ευρωκοινοβούλιο, μεταξύ άλλων:

• «ζητεί από τα κράτη – μέλη και τα πανεπιστήμια να λάβουν μέτρα, προκειμένου να ξεπεραστούν τα νομικά και διοικητικά εμπόδια που δυσκολεύουν την κινητικότητα (…) για τη διαδικασία αναγνώρισης των διπλωμάτων, σπουδών και τίτλων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν υπάρχουν στη συγκεκριμένη χώρα (…)» (σελίδα 8 της έκθεσης)
• «πιστεύει ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αποτελούν μέρος του ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού συστήματος και συμβάλλουν στην ανάπτυξή του» (σελίδα 10 της έκθεσης)
• «προτείνει να υποστηριχτεί με σθένος η διαδικασία της Μπολόνια (…). Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να γίνει σαφής η ανάγκη συνύπαρξης δημόσιων και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τα πανεπιστήμια αυτά (…) μπορούν να θεωρηθούν αλληλοσυμπληρούμενα, δεδομένου ότι η ιδιωτική εκπαίδευση μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους και να προσεγγίσει τομείς που δεν είναι πάντοτε προσπελάσιμοι στα δημόσια πανεπιστήμια (…)» (σελίδα 16 της έκθεσης).

Και ας το ψήφισε ο Παπαγιαννάκης και όχι ο Αλαβάνος, όπως αναφέρουν τα πρακτικά της συνεδρίασης…

Αλλά η ΑΗΔΙΑ, Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΑΗΔΙΑΣ ήρθε προχτες και σήμερα.

Προχτές, όταν άλλη μια φορά πίνοντας μπύρες στο κιτρινόμαυρο κομμούνι πέσαμε πάνω σε μια συνέντευξη του Τσίπρα και αυτός ΤΟΛΜΗΣΕ να αναφερθεί ΟΛΟ ΚΑΜΑΡΙ στο γεγονός ότι

«ο ΣΥΝ δεν είναι ένα κόμμα της στείρας άρνησης. Είναι το μόνο κόμμα που πέρσι κατέθεσε ολοκληρωμένο αντινομοσχέδιο στη Βουλή, ενάντια στο νόμο-πλαίσιο».

(όχι, δε καταλάβατε λάθος, αυτό που αναφέρω πιο πάνω εννοούσε ο ΠΟΥΣΤΗΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ. Κόντεψα να φτύσω τη μπύρα που έπινα την ώρα που το άκουσα…)

Αλλά δεν έφτανε αυτό!

Έπρεπε να με εκνευρίσουν κι άλλο!

Έτσι πάω σήμερα και την ώρα που διαβάζω την αγαπημένη μου μονόχνωτη εφημερίδα, πέφτω πάνω σε αυτό.

Συνέντευξη Τύπου έδωσε λέει ο ΣΥΝ, και είπε πάλι το πόσο γαμάτος «πολιτικός εκφραστής της γενιάς του 16» είναι. Και είπε πάλι για το «αντι-νομοσχέδιο» !!!

Παρ’ όλα αυτά εγώ εκεί! Βράχος!

Όχι, λέω, ΔΕ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΩ Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΣΕΡΒΙΡΕΙ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ Η ΝΟΜΕΝΓΚΛΑΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΚΚΕ !!!

ΑΥΤΟΙ ΜΙΣΟΥΝΕ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΠΟΛΕΜΟΥΝΕ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ, ΛΕΝΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ !!!

Έτσι πήγα στην πηγή:

Να η πηγή: http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=10271 .

Εκεί, αφού έφαγα στη μάπα τις κλασσικές περιγραφολογίες του Αλέξη που έχω αρχίσει πραγματικά να βαριέμαι (καλά αυτοί στον ΣΥΝ δε το βαριούνται αυτό το πράγμα???) βρήκα το εξής:

«Σας θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή ήταν η μόνη δύναμη, η οποία κατέθεσε προτάσεις, κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, των αντιδράσεων. Προτάσεις που αφορούσαν συνολικά το πώς βλέπουμε εμείς και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν σήμερα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, προκειμένου να αναβαθμιστεί και να γίνει ένα πανεπιστήμιο ανταγωνιστικό απέναντι σ΄ ένα περιβάλλον διεθνές, το οποίο είναι δύσκολο περιβάλλον. Διότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι το μόνο εφόδιο της χώρας μας για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες … και της νέας γενιάς σε μια δύσκολη εποχή είναι η γνώση, είναι η μόρφωση. Κι έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, συγκεκριμένη δέσμη προτάσεων, σ΄ ένα αντι-νόμο πλαίσιο που καταθέσαμε στη Βουλή.»

ΔΕ ΝΤΡΑΠΗΚΑΝ ΔΗΛΑΔΗ, ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ !!!

Όχι απλά η πολιτικές που έχουν για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι ενάντια σε ΟΛΑ τα αιτήματα που είχε και έχει το φοιτητικό κίνημα -αυτό που καταφέραμε να φτιάξουμε εστώ- αλλά ΤΙΣ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ, ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ, ΠΟΝΤΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΕΙ, ΠΟΝΤΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΘΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ «ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» (ΣΑ ΤΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΚΕ) ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ !!!

Αυτά μέσες άκρες που λέτε.

Ειλικρινά σας το λέω, δε μπορώ να περιγράψω πόσο άσχημα νιώθω για όλους τους φοιτητές που συμμετέχουν, είτε σαν συγκροτημένες ομάδες (π.χ. ΚΟΕ), είτε σαν άτομα, ή ακόμα ακόμα και μέσα από τη νεολαία του ΣΥΝ, στον ΣΥΡΙΖΑ και

αγωνίζονται ενάντια στις αναδιαρθρώσεις.

Ειδικά όταν μου κάνουν και επιθέσεις ή κριτική για την κάθε φορά τακτική του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ (γιατί μόνο σε αυτό κάνουν), ειλικρινά τους λυπάμαι. Πολύ. Γιατί ξέρω εκτός των άλλων πως ό,τι και να τους πεις, σχεδόν τίποτα δε θα πιστέψουν. Εξάλλου εσύ είσαι ο κολλημένος και ο ΣΥΝ ο ανοιχτόμυαλος…

Όσο για την ίδια την ηγεσία του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα, προσωπικά όταν και όποτε τους ακούω να μιλάνε για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, μόνο ένα πράγμα μου ‘ρχεται κατα νου.

Ενωτικά, ανθρώπινα, αριστερά, πολιτισμένα:

ΠΟΥΤΣΑ ΚΑΙ ΞΥΛΟ !!!

Τέλος να πώ ότι τις χτεσινές δηλώσεις του γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Γιάννη Πρωτούλη:

«Στο ΣΥΝ οι ίδιοι πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι θέση έχουν. Αν είναι υπέρ ή κατά του νόμου – πλαισίου, αν παίρνουν μέρος στις πρυτανικές εκλογές ή δεν παίρνουν. Δεν είναι δικό μας θέμα. Εμείς αυτό που αναδεικνύουμε για το συγκεκριμένο κόμμα, είναι ότι ταυτίζεται πλήρως στις θέσεις του με τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου, με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σε στρατηγικές επιλογές με επιμέρους διαφοροποιήσεις και κοροϊδεύει ανοιχτά τον κόσμο, ιδιαίτερα τους φοιτητές και σπουδαστές».

τις συμμερίζομαι απόλυτα, παρ’ ότι πιστεύω θα μπορούσαν να είναι και πολύ σκληρότερες, τουλάχιστον για τα της ανώτατης εκπαίδευσης…

Τρόπος εκλογής διοικήσεων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ

Το παραπάνω είναι αφίσα του υποψήφιου team για την προεδρεία του ΤΕΙ Λαμίας (αναλυτικά εδώ). Το team εκείνο που στηρίζει και η ΔΑΠ στο ΤΕΙ Λαμίας.

Γίνεται λοιπόν πολύς λόγος για τη διαδικασία εκλογής πρυτάνεων-προέδρων-κοσμητόρων κτλ. στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ.

Λένε πολλοί ότι ο νέος τρόπος εκλογής είναι πολύ καλύτερος, πολύ δημοκρατικότερος.

Από τα πολιτικά κόμματα, τόσο η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΝ, με αφορμή και τα όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες, είπαν και ξαναείπαν ότι η «καθολική ψηφοφορία» είναι το καλύτερο εκλογικό σύστημα για την εκλογή αυτών των διοικήσεων. Δεν γνωρίζω το ΛΑΟΣ τη θέση έχει επί το θέματος, αλλά δε νομίζω να διαφωνεί και αυτό.

Είναι έτσι?

Εγώ έχω να πώ τα εξής:

1) Για τον τρόπο εκλογής που έφερε η ΝΔ και απ’ ότι φαίνεται τον γουστέρνουν και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ

Καταρχάς δε μπορείς να πάρεις τον τρόπο εκλογής ξεκομμένο από τις δεδομένες συνθήκες. Ποτέ και πουθενά. Επομένως και στο συγκεκριμένο.

Οι δεδομένες συνθήκες είναι οι εξής: Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ μετατρέπονται κάθε μέρα και περισσότερο σε επιχειρήσεις, σε ερευνητικά κέντρα συνδεδεμένα με την αγορά. Επομένως οι πρυτάνεις ή προέδροι καλούνται να παίξουν μπάλα μέσα σε αυτά τα συγκεκριμένα πλαίσια.

Τί σηματοδοτεί λοιπόν μέσα στα συγκεκριμένα πλαίσια η «καθολική ψηφοφορία»?

1. Την μεγαλύτερη δυσκολία συλλογικού ελέγχου από τους μαζικούς φορείς της ακαδημαϊκής κοινότητας του ό,τι αποφασίζεται για το πανεπιστήμιο.

2. Την ευκολία του κάθε φορά πρύτανη να επικαλείται την «καθολικότητα» της εκλογής και της αποδοχής του, προκειμένου να κάνει πράξη ό,τι αυτός και οι επιχειρηματίες με τους οποίους συνδέεται θεωρούν σωστότερο.

3. Την ακόμα μεγαλύτερη, σε σχέση με το παρελθόν, διαφθορά μέσα στα πανεπιστήμια.

Έχουν διατυπωθεί διαφωνίες σε σχέση με το αν ισχύουν τα παραπάνω και το ξέρω. Ειδικά για το 3ο. Αλλά ας σκεφτούμε λίγο. Καταρχάς το πάρτυ που έβαλα πάνω είναι ενδεικτικό του τί πρόκειται να ακολουθήσει νομίζω.

Αλλά ας το δούμε και παραπέρα. Έχουμε ήδη, από αυτή την εκλογική διαδικασία, στην οποία η επιχειρηματική δραστηριότητα των ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι ακόμη σχετικά περιορισμένη, φαινόμενα μαζικών εκβιασμών: «Αν δε ψηφίσετε τον τάδε, δε περνάτε το μάθημα». «Αν δε ψηφισετε τον δείνα, πτυχιακή δε παίζει».

Φανταστείτε λίγο τη συνέχεια…

Με την πλειοψηφία των καθηγητών που συμμετέχουν στη διοίκηση των σχολών και των Πανεπιστημίων να έχουν μετατραπεί σε manager προκειμένου να βρούν χρηματοδότες, με την αξιολόγηση, τον 4ετή προγραμματισμό να απειλεί ακόμα και τους πιο νορμάλ.

Οι μεταπτυχιακοί ειδικά που είναι κάτω από την άμεση εποπτεία τους, τί πιέσεις νομίζετε θα δεχθούν τα επόμενα χρόνια, μπροστά σε εκλογές στις οποίες κρίνονται 100άδες χιλιάδες Ευρώ?

Αλλά ας το πάρουμε και πιο θεωρητικά. Από τη στιγμή που τα ΑΕΙ-ΤΕΙ μετατρέπονται ουσιαστικά σε εταιρείες, δεν είναι σαν να βάζεις τους εργαζόμενους και τους πελάτες μιας εταιρείας να ψηφίζουν για τον πρόεδρο του ΔΣ της, και αυτό να το αποκαλείς «μεγαλύτερη δημοκρατία»?

Αυτό θα το δεχόσασταν?

Να έβγαινε ο Βγενόπουλος, που είναι και της μοδός, και να έλεγε «πράττω προς το συμφέρον όλων των πελατών και εργαζομένων της MIG, εξάλλου αυτοί με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα…»?

2. Για τον τρόπο εκλογής-διοίκησης όπως θα τον ήθελαν οι κομμουνισταί (μια ιδέα τέλος πάντων)

Μπαίνει συχνά και το ερώτημα: Αν δεν ίσχυε ο νέος νόμος, αν δε ίσχυαν όλοι αυτοί οι νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, θα σας άρεσε ο νέος τρόπος εκλογής σε σχέση με τον παλιότερο?

Καταρχάς αυτό είναι ανεδαφικό. Για να μην ισχύσουν ΣΗΜΕΡΑ, στον 21ο αιώνα, όλοι αυτοί οι νόμοι (που πλάκα πλάκα είναι πλέον καμιά δεκαριά, δεν είναι πλέον ένας και δύο), απαιτείται συνολικότερη ρήξη σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο με την ελεύθερη αγορά, με την Ε.Ε., με το κεφάλαιο.

Αλλά έστω.

Όχι, πάλι δε θα συμφωνούσαμε (τέτοιοι είμαστε, μια ζωή όλο άρνηση 😀 ).

Γιατί σε μια τέτοια κοινωνία, που το πανεπιστήμιο θα εξασκούσε την πραγματική αποστολή του, να βγάζει ολοκληρωμένους επιστήμονες, που θα λειτουργούσε προς όφελος του λαού, ο συγκεκριμένος τρόπος εκλογής θα ήταν απλά πολύ πίσω από τις ανάγκες!

Και επιπλέον γιατί οι κομμουνιστές συνηθίζουν να μην ενδιαφέρονται τόσο για την φανταχτερή ψευτοδημοκρατία της «καθολικής κάλπης» (στυλ εκλογής προέδρου στο ΠΑΣΟΚ ή Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΝ), όσο για την πραγματική, την ουσιαστική δημοκρατία.

Πώς εξασφαλίζεται αυτή? Να σας πώ: Και μέσω της όποιας εμπειρίας έχω από τα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου, έχοντας συμμετάσχει σε

Κοσμητείες,

Γενικές Συνελεύσεις Τμήματος,

Συγκλήτους,

Επιτροπές Σίτισης,

Επιτροπές Μέριμνας,

μπορώ με βεβαιότητα να πω πως αν δεν έχεις δεί ΜΕΣΑ στις συνεδριάσεις αυτών των οργάνων τί ρόλο βαράει ο καθένας, τί απόψεις εκφράζει κτλ., δεν μπορείς να έχεις ουσιαστικά πραγματική άποψη για το ποιός θα ήταν καλύτερος σε μια θέση προεδρεύοντος στο κάθε σώμα.

Άλλο πράγμα να τον ξέρεις τον καθέναν σαν καθηγητή, άλλο να τον ξέρεις σαν ερευνητή, άλλο να τον βλέπεις μέσα σε κάποιο διοικητικό όργανο κατά πόσο μπορεί να προσφέρει.

Το ίδιο ισχύει και για τους εκπροσώπους των φοιτητών. Έχω δεί εκπροσώπους, κυρίως της ΔΑΠ αλλά και της ΠΑΣΠ πολλές φορές, επί 1 χρόνο, ίσως και παραπάνω, να μην συνεισφέρουν σε τίποτα στη συζήτηση και στις αποφάσεις στα όργανα αυτά. Απλά να ψηφίζουν ό,τι ψηφίζουν και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι της παράταξής τους σαν έρθει η ώρα της ψηφοφορίας.

Επομένως τι θα ήταν το καλύτερο?

Για εμάς θα έπρεπε οι εκπρόσωποι των φοιτητών να ορίζονται από τις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων τους, ή έστω να εγκρίνονται σε πρώτη φάση.

Θα έπρεπε να ενημερώνουν αυτές τί έγινε στις συνεδριάσεις που παρεβρέθησαν, τί στάση κρατήσανε. Θα έπρεπε να μπορούν οι Γ.Σ. να αλλάξουν όσους από αυτούς θέλουν, όποτε θέλουν, αν το κρίνουν απαραίτητο.

Όσο για τον πρόεδρο του κάθε φορά διοικητικού σώματος? Κάτω από αυτές τις συνθήκες για τους εκπροσώπους των φοιτητών και των εργαζομένων, αυτός θα μπορούσε κάλλιστα να εκλέγεται μέσα από το όργανο στο οποίο προεδρεύει και να είναι και αυτός με τη σειρά του άμεσα ανακλητός. Και φυσικά θα έπρεπε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες αρμοδιότητες, ενώ το συλλογικό διοικητικό σώμα όσο το δυνατόν περισσότερες.

Ζήτημα για μένα είναι και η ενημέρωση όσων αφορούν άμεσα οι κάθε φορά συνεδριάσεις. Σε μια εποχή που τουλάχιστον στο πανεπιστήμιο Κρήτης «διαθέτουμε» αίθουσες «τηλεδιάσκεψης» (ξέρετε, όπως στις ταινίες 😀 ), γιατί δε γίνεται να μπορούν οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι του τμήματος, της σχολής, του πανεπιστημίου, να παρακολουθήσουν ακόμα και live τις συνεδριάσεις που θέλουν, όσοι τέλος πάντων θέλουν?

Να δουν τί λέγεται εκεί και από ποιόν και όλα τα σχετικά?

Βέβαια όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι διατηρούμε τη σημερινή δομή (των φοιτητικών συλλόγων, των σωματείων των εργαζομένων, των διοικητικών οργάνων). Σαφώς και θα μπορούσαν και αυτά να αλλάξουν σε ένα άλλο πανεπιστήμιο, σε μια άλλη κοινωνία. Αλλά για να γίνω πιο κατανοητός είπα να το αποφύγω στα παραπάνω αυτό το ενδεχόμενο… 🙂

Αν παρ’ όλα και μετά από όλα αυτά εσείς συνεχίζετε να θεωρείτε «δημοκρατικότερο» τον νέο νόμο-πλαίσιο, ε τί να σας πώ:

ΛΟΥΣΤΕΙΤΕ ΤΟΝ, ΓΡΟΘΟΙ!