Να και το τελευταίο μου επετειακό ποστ για την DDR. Αυτή τη φορά έχει να κάνει με το τί ζητούσαν οι πολίτες της DDR που κατέβαιναν σε κινητοποιήσεις το φθινόπωρο του 1989.
Πέτυχα λοιπόν τις προηγούμενες ημέρες τα παρακάτω βιντεάκια, που δείχνουν τις ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Alexanderplatz του Ανατολικού Βερολίνου στις 4 Νοέμβρη του 1989.
Απ’ ότι είδα σε διάφορα site, πρέπει να είχε από 300.000 εως και 500.000 κόσμο η συγκεκριμένη συγκέντρωση.
Ήταν δε το αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων που έγιναν στην DDR εκείνη την περίοδο, αφού ήταν η μεγαλύτερη -μη οργανωμένη από το κράτος- συγκέντωση στην ιστορία της DDR. Απ’ ότι κατάλαβα οι συγκεκριμμένες κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει από κομμάτι της «διανόησης» της χώρας και στην πορεία αγκάλιασαν πλατύτερα κομμάτια του πληθυσμού.
Είδα όλες τις ομιλίες.
Καταρχάς μου κάνει εντύπωση σαν συγκέντρωση. Μιλούν και 2 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του SED, τα οποία στις περισσότερες στιγμές των ομιλιών τους γιουχάρονται αλλά σε κάποιες χειροκροτούνται κιόλας. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως είναι το όλο κλίμα. Ο τρόπος που ακούνε & αντιδρούνε οι συγκεντρωμένοι μοιάζει περισσότερο με μια συνέλευση παρά με μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, όπως την ξέρουμε εμείς. Μια συνέλευση εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων!
Τί ζητάνε όμως όλοι αυτοί;
Σε καμία ομιλία δεν ακούγεται κάτι περί «ανοίγματος στην αγορά» που θα επιθυμούσαν. Και η περεστρόικα που αναφέρεται 2-3 φορές, κυρίως από τα μέλη της Κ.Ε. του SED, δεν αποσπά και ιδιαίτερα χειροκροτήματα (η ηγεσία του SED και της DDR σε μεγάλο βαθμό δεν είχε ακολουθήσει την περεστρόικα του Γκορμπατσόφ).
Δεν ακούγεται τίποτα για το τείχος και την επανένωση με τη Δυτική Γερμανία. Αντίθετα αρκετοί από τους ομιλητές, αποσπώντας και κάμποσο χειροκρότημα, τονίζουν ότι «wir bleiben hier» (μένουνε/θα μείνουμε εδώ).
Δεν ακούγεται επίσης κάτι ας πούμε για τα κομμάτια του κόκκινου στρατού που υπάρχουν στην DDR ή ότι κάποιος απαιτεί αυτά να αποχωρήσουν.
Σχεδόν όλες οι ομιλίες σχετίζονται με το πώς οι ίδιοι οι πολίτες θα ασκήσουν την εξουσία στην DDR, πώς πρέπει όλοι οι οργανισμοί, τα υπουργεία, ακόμα και η στάζι (ούτε αυτή δε ζητάν να καταργηθεί) να ελέγχονται και να λογοδοτούν στο λαό, τέτοια πράγματα.
Επίσης υπάρχει η απαίτηση να υπάρξει ελευθερία δράσης και ελευθερία πρόσβασης στα ΜΜΕ από όλες τις πολιτικές κινήσεις που έχουν σχηματιστεί, όπως υπάρχει απαίτηση «να φύγουν τα πρόσωπα» που απαρτίζουν τον κρατικό μηχανισμό, γιατί με τα υπάρχοντα δεν πιστεύουν πως αυτός μπορεί να αλλάξει.
Τέλος πάντων, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως φαίνεται ξεκάθαρα και από τις ομιλίες και από τις αντιδράσεις των συγκεντρωμένων πως αυτό που οι περισσότεροι -γιατί σαφώς θα υπήρχαν και βαλτοί- πολίτες της DDR που κατέβαιναν σε κινητοποιήσεις το φθινόπωρο του ’89 ζητούσανε, με αντιφάσεις, ακόμα και με αυταπάτες κτλ., ήταν το πώς θα κάνουν καλύτερο το σοσιαλιστικό τους κράτος.
Αυτό αν θέλετε φαίνεται και από τις απόψεις των πρωτεργατών εκείνων των κινητοποιήσεων μετά την πρόσδεση της DDR στο άρμα του καπιταλισμού και την επανένωση της Γερμανίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Stefan Heym, από τους -αν όχι ο κυριότερος- πνευματικούς «πατέρες» αυτών των κινητοποιήσεων, που μετά την επανένωση συνέχισε να απαιτεί τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό ολόκληρης της Γερμανίας, ενώ στο βιβλίο του Filz το 1992 τάσσεται ενάντια στην επανενωμένη καπιταλιστική Γερμανία (αλλά και άλλοι από τους ομιλητές με παρόμοια μετέπειτα διαδρομή, όπως η Crista Wolf και ο Christoph Hein).
Επίσης πρέπει να τονίσω ότι η ηγεσία του SED, και μέσω των ομιλητών σε αυτή τη συγκέντρωση, έβλεπε θετικά αρκετά από τα αιτήματα.
Τέλος, σας μεταφράζω ένα από τα -μετρημένα στα δάχτυλα άλλωστε- σχόλια που έχουν τα εν λόγω βιντεάκια στο youtube. Είναι από μια πρώην ανατολικογερμανίδα προφανώς και νομίζω τα συμπυκνώνει όλα:
«vielleicht versteht der westen jetzt besser, worum es in dieser zeit eigentlich ging. keineswegs war das große ziel eine währungsunion oder eine wiedervereinigung! es ging einfach um erneuerung, humanität und freiheit.
leider hat man uns mit bunten glaskugeln gelockt und wir haben die demokratie gegen den konsum eingetauscht. scheinbar ist der deutsche nicht fähig, eine wirkliche revolution durchzuhalten und fruchten zu lassen. schade!»
Ελληνικά:
«Ίσως τώρα καταλάβει καλύτερα η δύση, ποιό ήταν πραγματικά το ζητούμενο εκείνη την εποχή. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο μεγάλος στόχος το ενιαίο νόμισμα ή μια «επανένωση»! Το ζητούμενο ήταν απλά η ανανέωση, ο ουμανισμός και η ελευθερία. Δυστυχώς μας εξαπατήσανε με πολύχρωμες χάντρες και ανταλλάξαμε τη Δημοκρατία με την κατανάλωση. Προφανώς οι Γερμανοί δεν είμαστε ικανοί να φέρουμε εις πέρας μια πραγματική επανάσταση. Κρίμα!»
Υ.Γ. Παραπλεύρως σχετικό με το πόστ, αλλά ήταν πολύ καλό για να μην το χώσω: Ένα άρθρο-εύρημα από το μπάζωμα για την DDR! 😆
Δείτε και τα υπόλοιπα κομμάτια στα παρακάτω λίνκ:
Απόσπασμα 2 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=BPdjmM47epk
Απόσπασμα 3 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=BoLWPIr_x8o
Απόσπασμα 4 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=EolCftF2WiU
Απόσπασμα 5 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=PYILV6lPWQQ
Απόσπασμα 6 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=-nea1DhNyhM
Απόσπασμα 7 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=cJM42ZptNj0
Απόσπασμα 8 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=pA8CeTbIauw
Απόσπασμα 9 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=u2_RC69RCVQ
Απόσπασμα 10 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=Bk-MiS2aSkE
Απόσπασμα 11 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=X5N5Vqa_UWs
Απόσπασμα 12 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=oOyuNXIL8k4
Απόσπασμα 13 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=C57MO4-ycRQ
Απόσπασμα 14 (από 14) http://www.youtube.com/watch?v=NSoWSyI9lDc
A8lios Weblog 