Καμιά φορά, με τόσες «πολιτικές» εξελίξεις, δε βλέπουμε και μεις -ή προσπερνάμε χωρίς πολλά πολλά- τις πραγματικές, τις σημαντικές ειδήσεις. Και ας τις έχουμε στο χέρι μας, μπροστά στα μάτια μας. Όπως τη Κυριακή στον Ριζοσπάστη, που είχε το εξής κι εγώ μόλις χτες, τυχαία το πέτυχα:
Κάτι σημαντικό, πρωτοποριακό και ελπιδοφόρο συμβαίνει στη Ζάκυνθο. Κάτι που ξεφεύγει από τα στενά όρια του πανέμορφου αυτού νησιού του Ιονίου, αφού ανοίγει δρόμους πρωτόγνωρους μεν για τη σημερινή «βάρδια» της εργατικής τάξης, αλλά όχι για την ιστορία του ελληνικού και παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Γιατί αυτό που συμβαίνει στη Ζάκυνθο, «πατά» στις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος και επιχειρεί να πραγματώσει στις σημερινές συνθήκες τη συλλογική ταξική μνήμη, συνδεδεμένη με τις σύγχρονες ανάγκες και αιτήματα: Το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου συνέστησε Πολιτιστική Επιτροπή από και για τους εργαζόμενους του νησιού, που απευθύνεται σε όλο το λαό του και που έκανε την πρώτη επίσημη παρουσίασή της τον περασμένο Σεπτέμβρη!
Για την προσπάθεια αυτή συζητήσαμε με τον υπεύθυνο της Πολιτιστικής Επιτροπής του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου, Γιώργο Κωνσταντίνου, σε μια συνέντευξη που πάρθηκε λίγες μέρες πριν την πτώση του πρώην γγ του υπουργείου Πολιτισμού, Χρ. Ζαχόπουλου από το διαμέρισμά του. Πτώση η οποία αποτέλεσε την αφορμή για να «ξεφύγει» ελάχιστη από τη δυσοσμία του συστήματος, αλλά και αυτή ακόμη εντέχνως προσανατολισμένη στα ήσσονος σημασίας. Από αυτή την άποψη, η συνέντευξη αυτή είναι και επίκαιρη, αφού υπογραμμίζει, από μια άλλη σκοπιά, την πολιτιστική, το γεγονός ότι αυτό που εννοεί και πράττει ως «πολιτιστική διαχείριση» ο καπιταλισμός, όχι μόνο είναι ενάντια στα συμφέροντα και στις ανάγκες του λαού, αλλά και ότι δε «ρετουσάρεται». Ανατρέπεται.
Εδώ η συνέντευξη…
Καλή συνέχεια στους συντρόφους που το παλεύουν εκεί και μακάρι πρωτοβουλίες τέτοιες να διευρυνθούν!
A8lios Weblog 