Δε δίνω λέξες παρηγόριας, δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς…

Οργή! Αλλά τι θα απογίνει;

Μια εικόνα από όσα είδα στο Ηράκλειο τις τελευταίες 2 μέρες.

Χτες και προχτες συμμετείχα σε εξορμήσεις ενημέρωσης, 1 στο Πανεπιστήμιο, 1 σε μαγαζιά ενός προαστίου του Ηρακλείου.

Αυτό που προσπαθούσαμε να πούμε στον κόσμο ήταν τα εξής:

– Να είναι σε ετοιμότητα, να είναι σε επαγρύπνηση, γιατί τίποτα δεν αποκλύει πως δεν μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο με την υπόλοιπη χώρα και εδώ.

– Το ΚΚΕ έχει τεθεί παντού όπου διαθέτει δυνάμεις στην υπηρεσία της Πυροσβεστικής και των τοπικών αρχών και να κάνουν και αυτοί το ίδιο, να επικοινωνήσουν με τον δήμο-το δημοτικό διαμέρισμά τους, γιατί μπορεί να χρειαστούνε περιπολίες και περιφρουρήσεις σε κάποιους χώρους.

– Η οργή που νιώθει ο κόσμος να μην σβήσει με τις πυρκαγιές. Να φουντώσει, να εξαπλωθεί, να κάψει όσους οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών, όποιοι και αν είναι αυτοί (οι εμπρηστές).

– Αυτό που φάνηκε με τις πυρκαγιές είναι ότι η «ανάπτυξη» και η «ισχυρή Ελλάδα» για την οποία μας λένε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε θέση να βοηθήσει τον λαό όταν χρειάζεται.

– Δεν είναι θέμα «απουσίας κράτους». Το κράτος είναι ισχυρό. Είναι ισχυρό όταν πρέπει να προστατέψει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Εξάλλου το Mont Parnes ήταν το μόνο που δεν κάηκε στην Πάρνηθα. Είναι ισχυρό το κράτος για να δίνει φοροελαφρύνσεις στους επιχειρηματίες, για να κηρύσσει κάθε απεργία παράνομη.

– Δεν μπορεί το κράτος να δρα και προς το συμφέρον του κεφαλαίου και του λαού. Δεν μπορεί το κράτος με ισχυρή κυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ να φτιάξει αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα. Ποιός θα βγάλει κέρδος από αυτά; Έχει άλλες προτεραιότητες το κράτος τους.

– Δεν πρόκειται να αλλάξουν, το έχουν πει πως θα κινηθούν στην ίδια κατεύθυνση, πως θα έρθουν ακόμα χειρότερα. Τα 4ωρο6ωρα, οι συμβάσεις, η ανασφάλεια για τους νεότερους θα είναι κυρίαρχη, τα 1000άρικα για υγεία και παιδεία θα πέφτουν βροχή αν δεν αλλάξει η πολιτική κατεύθυνση.

– Δε θα αλλάξουν οι εκλογές τα πράγματα. Οι αγώνες που θα ακολουθήσουν μετά μπορούν να τα αλλάξουν. Αλλά όσο πιο αδύναμες είναι οι κυβερνήσεις τους, τόσο πιο δυνατοί και επιτυχημένοι θα μπορούν να είναι αυτοί οι αγώνες.

– Με το ΚΚΕ μπορεί να διαφωνείτε σε αρκετά, μπορεί και όχι. Ξέρετε όμως ότι προσπαθεί να προωθήσει προτάσεις ριζικά διαφορετικές προς τη σημερινή κατεύθυνση, προτάσεις προς όφελος των εργαζομένων. Ξέρετε ότι δεν τις έχει απλά για να περηφανεύεται, παλεύει γι αυτές κάθε μέρα. Ξέρετε ότι δεν πρόκειται να στηρίξει ούτε τη ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε άμεσα ούτε έμμεσα. Ξέρετε ότι στους αγώνες που πρέπει και θα ακολουθήσουν θα είναι παρόν και θα βοηθήσει όσο μπορεί.

Καταρχάς να πώ ότι με το 95% του κόσμου ακολουθούσε κουβέντα. Πράγμα ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο, είδικά για το Ηράκλειο, που δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια.

Λοιπόν, τί ακουγόταν στις συζητήσεις;

1. Οργή. Μεγάλη. Όχι μόνο προς την κυβέρνηση. Γενικότερα οργή.

2. Καχυποψία.

α) Προς τα κόμματα γενικά. Αν πάει κάποιος και μιλήσει στον κόσμο καθαρά για τις εκλογές, από τους περισσότερους η καλύτερη αντιμετώπιση που μπορεί να περιμένει είναι η πλήρης αδιαφορία. Και ελπίζω να παραμείνει έτσι.

β) Δε ήταν λίγοι που μας πετάγαν σπόντες ότι «εδώ δεν κινδυνεύουμε, η Κρήτη είναι …πράσινη, δε μπαίνουν φωτιές…». Και δεν ήταν μόνο ΝεοΔημοκράτες. Δυστυχώς.

Όταν τους λέγαμε πάντως πως αυτό το πράγμα, το ότι υπάρχει αρκετός κόσμος που τους θεωρεί ικανούς να κάνουν ακόμα και κάτι τέτοιο, δείχνει ακόμα περισσότερο την κατάντια αυτών των κομμάτων (γιατί το ανάποδο θα μπορούσε να ακούγεται αν ήταν πάνω το ΠΑΣΟΚ) το παραδέχονταν πλήρως όλοι, και συνεχίζαμε…

3. Αποστροφή. Από όσο κόσμο συζητήσαμε, ήταν ένας (1) που μας είπε ξεκάθαρα πως θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Και το είπε σχεδόν …κλαίγοντας. Κάπως σε στυλ, «έχετε δίκιο ρε παιδιά, τα ίδια σκατά είναι, αλλά τι να κάνω, να μην ξαναβγούνε οι ίδιοι και κάψουν όλη την Ελλάδα, συγγνώμη». Υπήρχαν αρκετοί που λέγανε αυθόρμητα πως σκέφτονται να μην ψηφίσουν καθόλου ή να ψηφίσουν λευκό-άκυρο. Αλλά οι περισσότεροι όσο το κουβεντιάζαμε το λέγανε απο μόνοι τους πως δεν πρόκειται να ενοχλήσει και κανέναν μια τέτοια (ή μη) ψήφος. Υπήρχαν αρκετοί που μας λέγανε πως σκέφτονται να ψηφίσουν ΚΚΕ. Και το λέγανε ειλικρινά, όπως γενικά οι κουβέντες που κάνουμε τις τελευταίες μέρες αν ξεχωρίζουν για κάτι, αυτό είναι η ειλικρίνεια που υπάρχει σε αυτές.

4. Απογοήτευση. Ήταν ανατριχιαστικό ώρες ώρες. Ακριβώς τα ίδια, καρμπόν, σε μαγαζιά και ανθρώπους που απέχουν 5 μέτρα μεταξύ τους. Έτσι μου ρχονταν να τους πάρω σηκωτούς και να τους πάω στους γείτονές τους, να τους ακούσουν ότι λένε και πιστεύουνε τα ίδια, να δούνε τι δύναμη υάρχει που βράζει σε όλους.

Μα είναι δυνατόν;

Το 70; Το 80% να μας λέει:

«Έχετε δίκιο παιδιά. Έχετε απόλυτο δίκιο. Δεν πρέπει όχι να τους ψηφίσει, να μη γυρίσει να τους κοιτάξει ανθρωπος. Αλλά Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΞΕΧΝΑ. Εγώ σας το λέω, δεν πρόκειται να τους ψηφίσω. Και μάλλον θα ψηφίσω ΚΚΕ. Αλλά θα τους βγάλει τους μαλάκες πάλι ο κόσμος…»

Τί να πώ; Α ρε πουτάνα καπιταλισμέ, πως έχεις καταφέρει να είναι τόσο κλεισμένος στον εαυτό του ο καθένας, τόσο μίζερος;

Αυτά που λέτε.

Συμπέρασμα δικό μου:

Υπάρχει η δυνατότητα αυτή η γαμωκάλπη να βγάλει πράγματα που δεν τα περιμένει κανείς! Κανείς σας λέω! Και να δημιουργηθούν δυνατότητες για μεγάλα πράγματα στη συνέχεια. Αλλά θέλει δουλειά. Αυτή η απογοήτευση που ανέφερα στο τέλος είναι επικίνδυνη.

Και να σκεφτείται και αυτό. ΑΝ αυτές οι εκλογές βγάλουν περίπου ότι και οι προηγούμενες, αυτή η απογοήτευση, αυτό το γαμωιδεολόγημα που έχει περάσει σε κόσμο ότι «αυτή είναι η μοίρα του Έλληνα», σε πολλούς θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη βεβαιότητα.

Και μετά άντε να πείσεις το κόσμο να σηκώσει κεφάλι.

Αυτά. Καλή δύναμη σε όλους.

υ.γ. Ακόμα να πετύχω έναν άνθρωπο που θα μου πεί πως θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Βρήκα 2 χτες που είπαν ότι ψήφισαν στις προηγούμενες, αλλά τώρα δεν. Τί να πώ, είμαι στατιστικό παράδοξο μάλλον…