Βιβλία: Οι ιστορίες του δικαστή Τί

Η Ελευθεροτυπία είχε φέτος μια πολύ καλή ιδέα κατά τη γνώμη μου. Συνδιάζοντας τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου και το καλοκαιρινό αραλίκι, έδινε τις εβδομάδες των αγώνων με τη σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία και από ένα βιβλίο της σειράς «Οι ιστορίες του δικαστή Τί».

Κι εγώ έσπευσα.

Πήρα και διάβασα και τα 3 βιβλία που έδωσε,

«Φόνος στην Καντώνα«,

«Το αίνιγμα του κινέζικου καρφιού«,

«Δολοφονία στο καράβι των λουλουδιών«.

Πρόκειται για κινέζικες αστυνομικές ιστορίες, που διαδραματίζονται γύρω στο 660 μ.Χ.

Καταρχάς να πώ ότι και σαν αστυνομικές ιστορίες, ή ιστορίες μυστηρίου, όπως θέτε, λένε αρκετά. Θυμίζουν αρκετά Σέρλοκ Χόλμς. Ίσως ως προς αυτό το κομμάτι να είναι λίγο υποδεέστερες, αλλά και πάι είναι πολύ καλές. Τουλάχιστον εγώ δεν έβρισκα το δράστη και το τί ακριβώς είχε παιχτεί, με καμία παναγία, μέχρι που τα αοκάλυπτε όλα ο συγγραφέας.

Αλλά το ωραίο είναι ότι μαθαίνεις και κάποια πράγματα για την Κίνα της εποχής, και με αυτή την έννοια ήταν έξυπνη η «προσφορά» της Ελευθεροτυπίας την εποχή της Ολυμπιάδας στο Πεκίνο.

Τί μαθαίνεις?

Κάποια πράγματα για το πώς ήταν διαρθρωμένη η κινεζική αυτοκρατορία. Για το ότι η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία δεν ήταν ουσιαστικά διαχωρισμένες, αφού οι δικαστές τις ασκούσαν και τις 2. Για το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στην Κίνα την εποχή εκείνη, που είχε ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Για το ότι υπήρχε και εκεί κάτι αντίστοιχο με το «πας μη Έλλην βάρβαρος». Για τον τρόπο αντιμετώπισης των γυναικών κτλ.

Π.χ. όλα (οι καταθέσεις, οι κατηγορίες, οι ανακρίσεις κτλ.) γίνονταν δημόσια. Ο οποιοδήποτε μπορούσε να πάει και να ζητήσει «συνεδρίαση» του δικαστηρίου, η οποία γίνονταν επιτόπου (ή σχεδόν επιτόπου) και με παρόντες όσα μέλη της κοινότητας είχαν όρεξη να παρακολουθήσουν. Άλλο ωραίο και έξυπνο: Αν ο δικαστής έπαιρνε μια απόφαση η οποία αποδεικνυόταν λανθασμένη, του επιβαλλόταν η ίδια ποινή την οποία είχε επιβάλλει στους υπόπτους προηγουμένως. Και αυτό συμπεριλάμβανε και την θανατική ποινή, με διάφορους τρόπους.

Βέβαια ο συγγραφέας, θέλοντας να κρατήσει τον τρόπο γραφής παρόμοιο με εκείνον κινεζικής λογοτεχνικής παράδοσης στα αστυνομικά μυθιστορήματα, τονίζει σχεδόν μόνο τις αρετές του δικαστή Τί.

Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι κάθε ιστορία περιέχει και ουκ ολίγες «πικάντικες ιστορίες», που δείχνουν αρκετά πράγματα για τις σχέσης των 2 φύλων και την θέση της γυναίκας στην Κίνα της εποχής. Εξ’ άλλου ο συγγραφέας έχει γράψει και κοτζάμ έρευνα για τη «σεξουαλική ζωή στην αρχαία Κίνα», οπότε καταλαβαίνετε…

Τώρα, για τα 3 συγκεκριμμένα βιβλία που διάβασα, μπορώ να πω πως το «αίνιγμα του κινέζικου καρφιού» ήταν το πιο συγκινητικό και το πιο ανθρώπινο, ενώ το «δολοφονία στο καράβι των λουλουδιών» εμένα μου φάνηκε σαν έτοιμο σενάριο για μια πραγματικά πολύ πολύ καλή ταινία περιπέτεας.

Το μόνο «κακό» είναι με τα ονόματα λίγο, που λογικό είναι να τα μπερδεύει κανείς. Ειδικά στα πρώτα βιβλία της σειράς που χρησιμοποιεί κάμποσα (γιατί μετά όπως λέει και ο ίδιος του το επισήμαναν και τα περιόρισε σε κάθε βιβλίο).

Τέλος να πω ότι και ο δικαστής Τί και όλες οι επιμέρους ιστορίες που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στα βιβλία υπήρξαν στη πραγματικότητα. Στο τέλος κάθε βιβλίου αναφέρει λεπτομέρειες γι αυτά.

Υ.Γ.

Μπορείτε να δείτε και αυτό.

Σκατά με φράουλες! (was: Φράουλες & αίμα)

/* Νεότερο: Δηλώσεις από τους εργάτες γης στη Μανωλάδα στον Ριζοσπάστη της Τετάρτης 23/4. Επίσης θέλω να σας πω ότι δε φταίω εγώ που σε κάποια σημεία το κείμενο είναι ντιπ για ντιπ κολλημένο. Μαλακίες του wordpress… */

Όσοι με ξέρουν θα με περιέγραφαν σαν χαλαρό άνθρωπο. Υπερβολικά χαλαρό μάλιστα 😀 . Και όσοι με ξέρουν καλύτερα θα συμπλήρωναν πως πολύ δύσκολα, μα πάρα πολύ δύσκολα εκνευρίζομαι, ειδικά για πολιτικά θέματα, αλλά όταν το κάνω είμαι …ας πούμε κάπως επικίνδυνος.

Ε, όλη αυτή η ιστορία με τις φράουλες έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πραγματικά, όχι αστεία.

Πάω σήμερα που λέτε για καφέ στο χωριό, παίρνω το Ριζοσπάστη μου, και όπως γίνεται πάντα στις διακοπές στη καφετέρια στο Δομοκό, ο καθένας φέρνει την εφημερίδα του και διαβάζουμε λίγο απ’ όλες.

Έτυχε σήμερα να υπάρχουν γύρω μου η «Ελευθεροτυπία» και ο «Ελεύθερος Τύπος». Λέω κι εγώ, άντε να δούμε τί λένε και οι λεγόμενες πιο αντικειμενικές εφημερίδες της «αριστεράς» και τις «δεξιάς» αντίστοιχα.

Να τί λέει η Ελευθεροτυπία.

Να τί λέει και ο Ελεύθερος Τύπος.

1 φορά αναφέρεται η λέξη ΚΚΕ ή ΠΑΜΕ σε κάθε εφημερίδα.

Στην «Ε»: (…)Ο ΣΥΝ καταδικάζει τις επιθέσεις σε μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.(…)

Στον «Ε.Τ.»: (…)Τη συμπαράστασή της στους μετανάστες της Νέας Μανωλάδας εξέφρασε χθες και η ΑΔΕΔΥ που κατηγόρησε την κυβέρνηση, τις εισαγγελικές αρχές και την Αστυνομία ότι «αδιαφορούν για τους ξυλοδαρμούς και τις τραμπούκικες επιθέσεις εναντίον των εργατών και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ».(…)

Μάαααααλιστα!

Θα μου πείτε, τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ τις είχανε χτες ρε κουμπάρε, τί θες? Μα ποιος μίλησε για τις ανακοινώσεις καλοί μου άνθρωποι? Εκεί μείναμε?

Δηλαδή από πού κι ως πού μπορεί να έχει η Ελευθεροτυπία π.χ. αυτό:

* «Στα τοξικά κάτεργα-χωράφια της Μανωλάδας και τα 28 ευρώ πάλι απάνθρωπο και εξευτελιστικό μεροκάματο είναι για την ανθρώπινη ζωή, για την εργατική δύναμη» σημειώνει η αντιεξουσιαστική ομάδα «Μαύρο και Κόκκινο» – Νότια της Αθήνας και επισημαίνει ότι από την αλόγιστη χρήση τοξικών φυτοφαρμάκων στην περιοχή, πολλοί από τους εργάτες αυτούς αρρωσταίνουν και κάποιοι χάνουν τη ζωή τους. *

και δεν έχει αυτά:

Συνεχίζονται οι παρεμβάσεις

Σήμερα Τρίτη 22 Απρίλη: Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ διοργανώνει παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εσωτερικών, καταγγέλλοντας τους ξυλοδαρμούς, την τρομοκρατία και τους τραμπουκισμούς σε βάρος μεταναστών και συνδικαλιστών στη Νέα Μανωλάδα. Με επιστολή του το ΠΑΜΕ απαιτεί συνάντηση για σήμερα με τον υπουργό Εσωτερικών.

Αύριο Τετάρτη 23 Απρίλη: Νέα παράσταση διαμαρτυρίας διοργανώνει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Απασχόλησης στη Σταδίου, απαιτώντας να δοθούν άμεσα λύσεις στα οξυμένα προβλήματα εργασίας και διαβίωσης των μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα και αλλού. Το ΠΑΜΕ απαιτεί για την ίδια μέρα συνάντηση με την υπουργό Απασχόλησης.

Πέμπτη 24 Απρίλη: Σε μια συμβολική κίνηση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης προς τους μετανάστες εργάτες γης του κάμπου της Νέας Μανωλάδας, η ΝΑΣ Ηλείας και το ΠΑΜΕ θα βρεθούν τη Μ. Πέμπτη κοντά στους ίδιους και τις οικογένειές τους για να προσφέρει τα απαραίτητα για ένα αξιοπρεπές πασχαλινό τραπέζι. Καλούν όσους θέλουν να συμβάλουν σ’ αυτή την πρωτοβουλία να απευθυνθούν στο ΠΑΜΕ και στη ΝΑΣ.

Δε λέω στην Ελευθεροτυπία ή στην κάθε Ελευθεροτυπία να μην έχουν περίληψη της ανακοίνωσης που έβγαλε η ομάδα «Μαύρο & Κόκκινο». Να την έχει. Αλλά πώς γίνεται, στα πλαίσια της «αντικειμενικής» ενημέρωσης, να μην έχει τις δράσεις που πάνε να κάνουν αυτοί που βρέθηκαν στην ΓαμωΜανωλάδα??? Τί ρωτάω κι εγώ…

Ένα αυτό. Πάμε στο δεύτερο, το πιο «πολιτικό»:

ΓΣΕΕ, ΣΥΡΙΖΑ: Παράνομη η συμφωνία καλλιεργητών – μεταναστών

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ

Παράνομη χαρακτηρίζουν τη συμφωνία καλλιεργητών και μεταναστών-εργαζομένων, στη Μανωλάδα, η ΓΣΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ και ζητούν παρέμβαση του εισαγγελέα και της πολιτικής ηγεσίας και εφαρμογή του νόμου για κατώτερο ημερομίσθιο, ασφάλιση και αξιοπρεπή διαβίωση.

/* Update 23/4: Τελικά βρήκα και ολόκληρη την υπέροχη ανακοίνωση της ΓΣΕΕ, εδώ */

Δεν είμαι από αυτούς που θα πούνε «πού ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γίνονταν ο ξεσηκωμός». Συμβαίνουν αυτά με το timing. Ή τέλος πάντων δε θα σταθώ εκεί. Αλλά το παραπάνω είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Καταφέρνουν οι εργάτες να συμφωνήσουν μετά από αιματηρό αγώνα μια αύξηση από 23 σε 28 Ευρώ. ΟΚ, δεν πήγε από εκεί η ΓΣΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες των κινητοποιήσεων.

Αλλά το να βγαίνεις μετά και αντί να πεις, έστω εκ των υστέρων, «θα πάμε να αρχίσουμε να οργανώνουμε τους εργάτες γης στα σωματεία, να καλιεργούμε το έδαφος για ακόμα καλύτερους, ακόμα πιο οργανωμένους αγώνες, για να πάρουμε και τα σόβρακα των τσιφλικάδων»

να βγαίνεις και να δηλώνεις:

«Παράνομη η συμφωνία εργοδοτων-εργαζομένων», μια συμφωνία δηλαδή για αυξήσεις 20 και βάλε %, και να είναι η λογική σου ότι θα πάω σε δικαστήρια για να τους βοηθήσω,

ε αυτό για μένα δείχνει ξεφτίλα. Ξεφτίλα και απόλυτη, μίζερη ενσωμάτωση!

Τί να πώ, ίσως είχαν ακούσει όσα είχε πει πριν από 2 βδομάδες στη Βουλή η Πετραλιά για τους εργάτες γης στη Μανωλάδα και τα ‘χει σήμερα και ο Ημεροδρόμος. Ίσως τα άκουσαν και την πίστεψαν:

««Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η κατοχύρωση όρων για ποιοτική και ασφαλή εργασία για όλους είναι αδιαπραγμάτευτη αρχή. Δε θα υπάρξει καμία ανοχή και θα εξαντλήσουμε κάθε αυστηρότητα σε όσους κερδοσκοπούν παραβιάζοντας τους νόμους και τα δικαιώματα οποιουδήποτε εργάζεται στην Ελλάδα. Το μήνυμα είναι σαφές»!»

Το μόνο που μπορεί δηλαδή να σκεφτεί ο επίσημος συνδικαλισμός και ο «πολιτικός εκφραστης της γενιάς των 700Ε» μετά από όσα έγιναν είναι να απευθυνθεί στο «κράτος δικαίου», στο ίδιο «κράτος δικαίου» που παρακλουθούσε τους τραμπούκους πριν 3 μέρες να ξυλοφορτώνουνε τους εργάτες γης και τους κομμουνιστές.

Α, ξέχασα, επικαλούνται και τις «συμφωνίες της Ε.Ε. για τους μετανάστες». Λες και δεν ξέρει κανένας μας τί γίνεται στην «ευρώπη-φρούριο» με τα δικαιώματα των μεταναστών, είδικα στις νομοθεσίες των πιο «προηγμένων δημοκρατιών»…

3ο ζήτημα. Έχω στον googlereader τα feeds από τα άρθρα της Καθημερινής, και βλέπω εκείς το εξής, του κ. Καρακούση: (…)Ακουσα διάφορα χονδροειδή και παραπλανητικά συνθήματα για… μεγαλογαιοκτήμονες και τα «όργανά» τους και διάφορα άλλα κουραφέξαλα. Καταλαβαίνω την αμηχανία: Δεν τολμούν να έλθουν σε σύγκρουση με τους αγρότες και τα προβλήματά τους και τότε ανακάλυψαν… τους μεγαλογαιοκτήμονες, πάλι καλά που δεν είπαν τσιφλικάδες. Στην Ελλάδα, ο γεωργικός κλήρος είναι μικρός, τόσο μικρός, ώστε να μην επιτρέπει σύγχρονη γεωργική επιχείρηση με ιδιαίτερη κατηγορία «εργατών γης». Βασίζεται στην προσωπική εργασία του ιδιοκτήτη γεωργού και των μελών της οικογενείας του και από την εργασία τους περιμένουν ένα καλό μεροκάματο, αν η χρονιά είναι καλή. Μόνο εποχικά και για αυστηρά ορισμένο χρονικό διάστημα προσλαμβάνουν «εργάτες γης».(…)

Φαίνεται έχει μείνει σε άλλες εποχές ο κ. Καρακούσης. Δεν ξέρει ότι δεν είναι όλες οι καλλιέργιες ίδιες. Δε ξέρει ότι άλλο οι παραγωγοί φράουλας στην Ηλεία, άλλο π.χ. όσοι έχουν 5 στρέμματα ελιές σε τίποτα κατσάβραχα στη Κρήτη.

Ή του είναι δύσκολο να μάθει όσα γράφει σήμερα η δικιά μας «εγκάθετη» εφημερίδα:

«Στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας παράγεται το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής φράουλας (κοντά στο 90%). Περίπου 40 μεγαλοκαλλιεργητές (από 200 στρέμματα και άνω) έχουν στην κατοχή τους περισσότερα από 55.000 στρέμματα και στη διάθεσή τους περισσότερους από 2.500 εργάτες γης. Η παραγωγή της φράουλας ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από περίπου 15 χρόνια και κάθε χρόνο, λόγω των μεγάλων κερδών που αφήνει, πολλαπλασιάζεται, από τη στιγμή που η τιμή της εργατικής δύναμης είναι εξευτελιστική.

Η κανονική απόδοση ενός στρέμματος καλλιέργειας της φράουλας φτάνει μέχρι και τους 5 τόνους (το πρώτο χέρι κόβεται από αρχές Φλεβάρη και το τελευταίο τον Ιούνη). Ο μέσος όρος της τιμής – διαμορφώνεται ανάλογα με την περίοδο – είναι περίπου στα δύο ευρώ. Αυτό σημαίνει πως για ένα στρέμμα ο τζίρος φτάνει τα 10.000 ευρώ και γι’ αυτόν που έχει 250 στρέμματα ο τζίρος φτάνει τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ! Τα συνολικά έξοδα που καταβάλει ένας μεγαλοκαλλιεργητής για να στήσει τη συγκεκριμένη καλλιέργεια (νάιλον, σιδερένιες βέργες, φυτά, φυτοφάρμακα, εργατικά, τελάρα, κεσεδάκια) δεν ξεπερνούν τα 7.000 ευρώ.

Ωστόσο, οι μεγαλοκαλλιεργητές και τα τσιράκια τους διαμαρτύρονται προκλητικά ότι αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα όταν ένας εργάτης, μέσα σε μια ώρα, γεμίζει πέντε τελάρα με φράουλες. Καθένα χωρά 10 κεσεδάκια, απ’ αυτά που στη λαϊκή αγορά πληρώνει σήμερα κανείς μέχρι και 2 ευρώ. Για τη δουλειά τους αυτή μέχρι προχτές έπαιρναν το μέγιστο 23,50 ευρώ. Με έναν απλό υπολογισμό, μέσα σε μισή ώρα περίπου, ο εργάτης γης «καλύπτει» το μεροκάματο που του δίνει ο μεγαλοτσιφλικάς. Για τις επόμενες 6,5 ώρες εκμεταλλεύεται τζάμπα την εργατική δύναμη των μεταναστών…»

Ακούτε μωρέ???

30′ για τον εαυτό τους, 6,5 ώρες υπεραξία!!!

1300% !!!

Ε τους …μεροκαματιάρηδες!

Πολλοί βιομήχανοι θα σκότωναν για τέτοια ποσοστά υπερξίας πάντως…

Αυτό βέβαια όντως δεν αποκλύει να υπάρχουν και φτωχότεροι αγρότες στη περιοχή. Ούτε μπορώ εγώ να αποκλύσω με σιγουριά το ενδεχόμενο αυτοί να τάχθηκαν στο πλευρό των μεγαλοπαραγωγών, μπροστά στο φόβο του φαληρίσματος.

Αλλά αυτή είναι η μοίρα του αγρότη. Να έχει δύσκολες επιλογές και να έχει πολλές φορές στρεβλή εικόνα για τους ταξικούς του συμμάχους.

Υπάρχει και οι πρόταση του παραγωγικού συνεταιρισμού πάντως αδέρφια μικροαγρότες, κόντρα στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε.

Όχι ότι θα την ακούσετε ποτέ από τα ΜΜΕ βέβαια, εκεί πρέπει να φανεί ότι το ΚΚΕ λέει μόνο όχι, αν είναι να φανεί ότι υπάρχει δηλαδη…

Ένιγουέι, αυτά με λίγα λόγια.

Ήθελα να πώ και κάτιτις για όσους έχω δει αυτές τις μέρες σε διάφορα μπλογκς κτλ. να λένε «μπα, θυμήθηκε και το ΚΚΕ τους μετανάστες» και άλλα τέτοια όμορφα, αλλά το αφήνω προς το παρόν.

Άκου «παράνομη η συμφωνία»!

Ρε θα τρελαθώ ρεεεεεεεεεεεεεεεε!