Βιβλίο: Συνδικαλιστικό κίνημα 1981-1986

[θα το βρείτε εδώ]

Χρήσιμο, σίγουρα.

Φαίνεται να είναι γραμμένο από τον Γιώργο Κουκουλέ (δείτε εδώ κι άλλα έργα του), καθηγητή στο Πάντειο, και τον δημοσιογράφο Βασίλη Τζαννετάκη, αλλά στην ουσία όλη η δουλειά του Τζαννετάκη είναι.

Έτσι κατάλαβα εγώ τουλάχιστον.

Αποτελείται από 3 μέρη:

Στο 1ο παρατίθεται ένας «διάλογος» που είχε κάνει ο Γιώργος Κουκουλές μέσα από τις σελίδες της
Καθημερινής με διάφορους για τη φύση και την αποστολή του συνδικαλισμού και του εργατικού κινήματος. Για να πω την αλήθεια, μέσα από αυτά τα αρθράκια δε μπορώ να πώ ότι κατάλαβα πώς ακριβώς το έβλεπε το ζήτημα, γιατί λέει διάφορα περί «αποκομματικοποίησης», τα οποία ωστόσο λόγο περιορισμένου χώρου δε τα αναπτύσσει. Πάντως σίγουρα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς το σκεπτικό κάποιου που το ’82-’83 είχε τουλάχιστον ξεκάθαρο πως «ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά το ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να αλλάζει ουσιαστικά κάτι σε σχέση με τις κυβερνήσεις της ΝΔ, παρά μόνο σε κάποιες επιλογές διαχείρησης».

Τέσπα.

Στο 2ο μέρος δίνεται ένα λεπτομερές χρονικό των όσων συνέβησαν στο συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα εκείνη τη περίοδο, τα οποία δικαιολογούν και τον υπότιτλο του βιβλίου, «η μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε».

Μέσες άκρες είναι τα εξής:

Το ΠΑΣΟΚ, αφού γίνεται κυβέρνηση, διαλύει την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ, γιατί είχε εκλεγεί από νόθο συνέδριο που συμμετείχε εκτός των άλλων και πλήθος χουντικών. Ορίζεται μια προσωρινή διοίκηση, σύμφωνα με ό,τι πίστευαν τα δικαστήρια ότι ήταν ο συσχετισμός, στην οποία η ΠΑΣΚΕ είναι αυτοδύναμη και κάτι παραπάνω, και πάλι έχουν 3 έδρες κάτι χουντικοί, όπως έχει π.χ. και η ΕΣΑΚ (!) (η παράταξη που στηρίζει το ΚΚΕ)… Εν πάσει περιπτώσει, αυτή η προσωρινή διορισμένη διοίκηση έχει σαν σκοπό να οργανώση ένα πραγματικά αντιπροσωπευτικό συνέδριο.

Έτσι και γίνεται. Δηλαδή περίπου έτσι. Το 22ο συνέδριο της ΓΣΕΕ είναι το πιο αντιπροσωπευτικό που έχει κάνει για δεκαετίες, αλλά από τη μία απέχουν οι παρατάξεις της ΝΔ (είχε ακόμα κάμποσες παρατάξεις που βολόδερναν, δεν είχε φτιαχτεί η ΔΑΚΕ), από την άλλη συμμετέχουν και πάλι κάμποσοι νόθοι αντιπρόσωποι -μεταξύ αυτών και χουντικοί-, με σκοπό να δώσουν στην ΠΑΣΚΕ την αυτοδυναμία στη ΓΣΕΕ, η οποία παιζότανε (γιατί ότι η ΠΑΣΚΕ ήταν πρώτη ήταν σίγουρο, για πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μιλάμε).

Αυτό γίνεται λοιπόν. Παρ’ ότι έχει αυτοδυναμία, η ΠΑΣΚΕ και το ΠΑΣΟΚ επιλέγουν να συνεργαστούν στο προεδρείο της ΓΣΕΕ με την ΕΣΑΚ. Η ΕΣΑΚ παίρνει το γενικό γραμματέα της ΓΣΕΕ. Αυτό βέβαια δεν εκφράστηκε ποτέ σε πολιτική συμφωνία και σύμπλευση.

Η ΕΣΑΚ πίεζε για απεργίες και εκτιμούσε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κινούνταν όλο και πιο αντιεργατικά, η ΠΑΣΚΕ εκτιμούσε ότι κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων και της ΓΣΕΕ, πόσο μάλλον απεργία, θα «χτυπούσε τον στόχο της Αλλαγής και το σοσιαλισμό». Οπότε η ΓΣΕΕ δεν, εκείνο το διάστημα.

Μάλιστα η διαφωνία ανάμεσα στις -κατά τα άλλα συνεργαζόμενες- ΠΑΣΚΕ και ΕΣΑΚ ήταν τέτοιες, που το ’83 και ’84 (μπορεί να ‘ναι και ’84 – ’85, δε θυμάμαι) η ΕΣΑΚ και ο γραμματέας της ΓΣΕΕ δεν υπέγραφε και δε σφράγιζε τις συλλογικές συμβάσεις που είχε συμφωνήσει η ΓΣΕΕ (με ψήφους της ΠΑΣΚΕ μόνο) με τη κυβέρνηση, θεωρώντας τες εξευτελιστικές.

(Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, η ΠΑΣΚΕ είχε φτιάξει εκεινη τη περίοδο ψεύτικη σφραγίδα της ΓΣΕΕ, με την οποία σφράγιζε έγγραφα ερήμην του ανωτάτου οργάνου της ΓΣΕΕ για να παρακάμψει την ΕΣΑΚ)

Τα πράγματα όμως έγιναν πολύ καλύτερα όταν 7 (από τα 26) στελέχη της ΠΑΣΚΕ στο ανώτατο όργανο (πλην συνεδρίου) της ΓΣΕΕ άρχησαν να συμφωνούν ε την ΕΣΑΚ και τη παράταξη του ΚΚΕεσ., και διαφώνησαν με τα οικονομικά μέτρα του ΠΑΣΟΚ.

Μετά από συνάντηση με τον Αντρέα (ένας είναι ο Αντρέας!) αυτοί διαγράφονται από τη ΠΑΣΚΕ, φτιάχνουν μαζί με όσους τους ακολούθησαν άλλη παράταξη και αρχίζουν να συνεργάζονται με τις παρατάξεις του ΚΚΕ και του ΚΚΕεσ.

Οπότε πλέον πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ είναι αυτές οι συνεργαζόμενες δυνάμεις και μειοψηφία η ΠΑΣΚΕ.

Η ΓΣΕΕ προκυρήσσει πανελλαδκή πανεργατιή απεργία, την πρώτη μετά από πολλές δεκαετίες, ενάντια στην οικονομική και εργατική πολιτική του «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ.

Η ΠΑΣΚΕ ωστόσο δεν αναγνωρίζει την διοίκηση. Δεν καλεί συνεδριάσεις και όταν συνεδριάζουν χωρίς αυτή τους καταγγέλει.

Καλεί μάλιστα ένα πανελλαδικό «δημοκρατικότερο» όργανο, βγαλμένο από τις «μαύρες εποχές» της ΓΣΕΕ, στο οποίο συμμετέχουν οι πρόεδροι των εργατικών κέντρων, για να πιστοποιήση ότι η «βάση» της ΓΣΕΕ δεν αναγνωρίζει την διοίκηση «όσων αντιδρούν στην προσπάθεια της Αλλαγής και των …7 αποστατών».

(για να καταλάβετε για τί όργανο μιλάμε, το Εργατικό Κέντρο Φαρσάλων π.χ. είχε την ίδια βαρύτητα ψήφου με το Εργατικό Κέντρο Αθήνας»)

Έτσι, ενώ αν έπαιρνε κανείς τα Εργατικά Κέντρα με βάση τη δύναμή τους η ΠΑΣΚΕ ήταν καθαρά μειοψηφική, μέσω αυτού του οργάνου φάνηκε να τη στηρίζει η «βάση».

Με βάση αυτό το επιχείρημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κάλεσε την Δικαιοδύνη να παρέμβει. Και αυτή δημοκρατικά αποφάσισε να διαλύσει την διοίκηση της ΓΣΕΕ, να ορίσει μία που η ΠΑΣΚΕ ήταν πάλι αυτοδύναμη, και να καλέσει ξανά σε συνέδριο!

Ομορφιές!

Στο συνέδριο αυτό, στο 23ο, αφού η ΠΑΣΚΕ απέρριψε αίτημα των ΚΚΕ-ΚΚΕεσ. και των διαγραφέντων από αυτή να μην αναγνωριστούν νόθοι αντιπρόσωποι, η ΕΣΑΚ πήρε απόφαση να μην πάει στο συνέδριο. Η παράταξη του ΚΚΕεσ. και αυτή των διεγραμμένων της ΠΑΣΚΕ πήγαν στο συνέδριο αλλά αποχώρησαν.

Το καλύτερο: Από αυτό το συνέδριο, στο οποίο συμμετειχε μόνη της η ΠΑΣΚΕ (ούτε οι παρατάξεις της ΝΔ συμμετείχαν), η διοίκηση εκλέχτηκε από λιγότερους από τους μισούς αντιπροσώπους, πιστοποιώντας με άλλα λόγια το αναμενόμενο: Ότι η ΠΑΣΚΕ κανονικά ήταν μειοψηφία στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Εκεί κάπου τελειώνει η αφήγηση, αφού τότε (’86) γράφτηκε το βιβλίο.

Στο 3ο μέρος έχει διάφορα ντοκουμέντα και δημοσιεύματα της εποχής (π.χ. κομμάτια από τις κεντρικές τοποθετήσεις των παρατάξεων ΚΚΕ αι ΚΚΕεσ. στο 22ο συνέδριο που αναδεικνύουνε κατά πόσο είναι αντιπροσωπευτικό το συνέδριο, άρθρα από το Ριζοσπάστη, την Εξόρμηση και άλλες εφημερίδες), όπως και δηλώσεις και απόψεις του ΠΑΣΟΚ για το εργατικό κίνημα πριν γίνει κυβέρνηση και αφού έγινε ό,τι έγινε επί διακυβέρνησής του στη ΓΣΕΕ.

Όπως καταλαβαίνετε, θα μπορούσα να σχολιάσω κάμποσα πράγματα με βάση τα παραπάνω, αλλά κουράστηκα από το γράψιμο. Ξεκινήστε εσείς και θα μπω στη κουβέντα…

Σκατά με φράουλες! (was: Φράουλες & αίμα)

/* Νεότερο: Δηλώσεις από τους εργάτες γης στη Μανωλάδα στον Ριζοσπάστη της Τετάρτης 23/4. Επίσης θέλω να σας πω ότι δε φταίω εγώ που σε κάποια σημεία το κείμενο είναι ντιπ για ντιπ κολλημένο. Μαλακίες του wordpress… */

Όσοι με ξέρουν θα με περιέγραφαν σαν χαλαρό άνθρωπο. Υπερβολικά χαλαρό μάλιστα 😀 . Και όσοι με ξέρουν καλύτερα θα συμπλήρωναν πως πολύ δύσκολα, μα πάρα πολύ δύσκολα εκνευρίζομαι, ειδικά για πολιτικά θέματα, αλλά όταν το κάνω είμαι …ας πούμε κάπως επικίνδυνος.

Ε, όλη αυτή η ιστορία με τις φράουλες έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πραγματικά, όχι αστεία.

Πάω σήμερα που λέτε για καφέ στο χωριό, παίρνω το Ριζοσπάστη μου, και όπως γίνεται πάντα στις διακοπές στη καφετέρια στο Δομοκό, ο καθένας φέρνει την εφημερίδα του και διαβάζουμε λίγο απ’ όλες.

Έτυχε σήμερα να υπάρχουν γύρω μου η «Ελευθεροτυπία» και ο «Ελεύθερος Τύπος». Λέω κι εγώ, άντε να δούμε τί λένε και οι λεγόμενες πιο αντικειμενικές εφημερίδες της «αριστεράς» και τις «δεξιάς» αντίστοιχα.

Να τί λέει η Ελευθεροτυπία.

Να τί λέει και ο Ελεύθερος Τύπος.

1 φορά αναφέρεται η λέξη ΚΚΕ ή ΠΑΜΕ σε κάθε εφημερίδα.

Στην «Ε»: (…)Ο ΣΥΝ καταδικάζει τις επιθέσεις σε μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.(…)

Στον «Ε.Τ.»: (…)Τη συμπαράστασή της στους μετανάστες της Νέας Μανωλάδας εξέφρασε χθες και η ΑΔΕΔΥ που κατηγόρησε την κυβέρνηση, τις εισαγγελικές αρχές και την Αστυνομία ότι «αδιαφορούν για τους ξυλοδαρμούς και τις τραμπούκικες επιθέσεις εναντίον των εργατών και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ».(…)

Μάαααααλιστα!

Θα μου πείτε, τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ τις είχανε χτες ρε κουμπάρε, τί θες? Μα ποιος μίλησε για τις ανακοινώσεις καλοί μου άνθρωποι? Εκεί μείναμε?

Δηλαδή από πού κι ως πού μπορεί να έχει η Ελευθεροτυπία π.χ. αυτό:

* «Στα τοξικά κάτεργα-χωράφια της Μανωλάδας και τα 28 ευρώ πάλι απάνθρωπο και εξευτελιστικό μεροκάματο είναι για την ανθρώπινη ζωή, για την εργατική δύναμη» σημειώνει η αντιεξουσιαστική ομάδα «Μαύρο και Κόκκινο» – Νότια της Αθήνας και επισημαίνει ότι από την αλόγιστη χρήση τοξικών φυτοφαρμάκων στην περιοχή, πολλοί από τους εργάτες αυτούς αρρωσταίνουν και κάποιοι χάνουν τη ζωή τους. *

και δεν έχει αυτά:

Συνεχίζονται οι παρεμβάσεις

Σήμερα Τρίτη 22 Απρίλη: Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ διοργανώνει παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εσωτερικών, καταγγέλλοντας τους ξυλοδαρμούς, την τρομοκρατία και τους τραμπουκισμούς σε βάρος μεταναστών και συνδικαλιστών στη Νέα Μανωλάδα. Με επιστολή του το ΠΑΜΕ απαιτεί συνάντηση για σήμερα με τον υπουργό Εσωτερικών.

Αύριο Τετάρτη 23 Απρίλη: Νέα παράσταση διαμαρτυρίας διοργανώνει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Απασχόλησης στη Σταδίου, απαιτώντας να δοθούν άμεσα λύσεις στα οξυμένα προβλήματα εργασίας και διαβίωσης των μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα και αλλού. Το ΠΑΜΕ απαιτεί για την ίδια μέρα συνάντηση με την υπουργό Απασχόλησης.

Πέμπτη 24 Απρίλη: Σε μια συμβολική κίνηση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης προς τους μετανάστες εργάτες γης του κάμπου της Νέας Μανωλάδας, η ΝΑΣ Ηλείας και το ΠΑΜΕ θα βρεθούν τη Μ. Πέμπτη κοντά στους ίδιους και τις οικογένειές τους για να προσφέρει τα απαραίτητα για ένα αξιοπρεπές πασχαλινό τραπέζι. Καλούν όσους θέλουν να συμβάλουν σ’ αυτή την πρωτοβουλία να απευθυνθούν στο ΠΑΜΕ και στη ΝΑΣ.

Δε λέω στην Ελευθεροτυπία ή στην κάθε Ελευθεροτυπία να μην έχουν περίληψη της ανακοίνωσης που έβγαλε η ομάδα «Μαύρο & Κόκκινο». Να την έχει. Αλλά πώς γίνεται, στα πλαίσια της «αντικειμενικής» ενημέρωσης, να μην έχει τις δράσεις που πάνε να κάνουν αυτοί που βρέθηκαν στην ΓαμωΜανωλάδα??? Τί ρωτάω κι εγώ…

Ένα αυτό. Πάμε στο δεύτερο, το πιο «πολιτικό»:

ΓΣΕΕ, ΣΥΡΙΖΑ: Παράνομη η συμφωνία καλλιεργητών – μεταναστών

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ

Παράνομη χαρακτηρίζουν τη συμφωνία καλλιεργητών και μεταναστών-εργαζομένων, στη Μανωλάδα, η ΓΣΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ και ζητούν παρέμβαση του εισαγγελέα και της πολιτικής ηγεσίας και εφαρμογή του νόμου για κατώτερο ημερομίσθιο, ασφάλιση και αξιοπρεπή διαβίωση.

/* Update 23/4: Τελικά βρήκα και ολόκληρη την υπέροχη ανακοίνωση της ΓΣΕΕ, εδώ */

Δεν είμαι από αυτούς που θα πούνε «πού ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γίνονταν ο ξεσηκωμός». Συμβαίνουν αυτά με το timing. Ή τέλος πάντων δε θα σταθώ εκεί. Αλλά το παραπάνω είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Καταφέρνουν οι εργάτες να συμφωνήσουν μετά από αιματηρό αγώνα μια αύξηση από 23 σε 28 Ευρώ. ΟΚ, δεν πήγε από εκεί η ΓΣΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες των κινητοποιήσεων.

Αλλά το να βγαίνεις μετά και αντί να πεις, έστω εκ των υστέρων, «θα πάμε να αρχίσουμε να οργανώνουμε τους εργάτες γης στα σωματεία, να καλιεργούμε το έδαφος για ακόμα καλύτερους, ακόμα πιο οργανωμένους αγώνες, για να πάρουμε και τα σόβρακα των τσιφλικάδων»

να βγαίνεις και να δηλώνεις:

«Παράνομη η συμφωνία εργοδοτων-εργαζομένων», μια συμφωνία δηλαδή για αυξήσεις 20 και βάλε %, και να είναι η λογική σου ότι θα πάω σε δικαστήρια για να τους βοηθήσω,

ε αυτό για μένα δείχνει ξεφτίλα. Ξεφτίλα και απόλυτη, μίζερη ενσωμάτωση!

Τί να πώ, ίσως είχαν ακούσει όσα είχε πει πριν από 2 βδομάδες στη Βουλή η Πετραλιά για τους εργάτες γης στη Μανωλάδα και τα ‘χει σήμερα και ο Ημεροδρόμος. Ίσως τα άκουσαν και την πίστεψαν:

««Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η κατοχύρωση όρων για ποιοτική και ασφαλή εργασία για όλους είναι αδιαπραγμάτευτη αρχή. Δε θα υπάρξει καμία ανοχή και θα εξαντλήσουμε κάθε αυστηρότητα σε όσους κερδοσκοπούν παραβιάζοντας τους νόμους και τα δικαιώματα οποιουδήποτε εργάζεται στην Ελλάδα. Το μήνυμα είναι σαφές»!»

Το μόνο που μπορεί δηλαδή να σκεφτεί ο επίσημος συνδικαλισμός και ο «πολιτικός εκφραστης της γενιάς των 700Ε» μετά από όσα έγιναν είναι να απευθυνθεί στο «κράτος δικαίου», στο ίδιο «κράτος δικαίου» που παρακλουθούσε τους τραμπούκους πριν 3 μέρες να ξυλοφορτώνουνε τους εργάτες γης και τους κομμουνιστές.

Α, ξέχασα, επικαλούνται και τις «συμφωνίες της Ε.Ε. για τους μετανάστες». Λες και δεν ξέρει κανένας μας τί γίνεται στην «ευρώπη-φρούριο» με τα δικαιώματα των μεταναστών, είδικα στις νομοθεσίες των πιο «προηγμένων δημοκρατιών»…

3ο ζήτημα. Έχω στον googlereader τα feeds από τα άρθρα της Καθημερινής, και βλέπω εκείς το εξής, του κ. Καρακούση: (…)Ακουσα διάφορα χονδροειδή και παραπλανητικά συνθήματα για… μεγαλογαιοκτήμονες και τα «όργανά» τους και διάφορα άλλα κουραφέξαλα. Καταλαβαίνω την αμηχανία: Δεν τολμούν να έλθουν σε σύγκρουση με τους αγρότες και τα προβλήματά τους και τότε ανακάλυψαν… τους μεγαλογαιοκτήμονες, πάλι καλά που δεν είπαν τσιφλικάδες. Στην Ελλάδα, ο γεωργικός κλήρος είναι μικρός, τόσο μικρός, ώστε να μην επιτρέπει σύγχρονη γεωργική επιχείρηση με ιδιαίτερη κατηγορία «εργατών γης». Βασίζεται στην προσωπική εργασία του ιδιοκτήτη γεωργού και των μελών της οικογενείας του και από την εργασία τους περιμένουν ένα καλό μεροκάματο, αν η χρονιά είναι καλή. Μόνο εποχικά και για αυστηρά ορισμένο χρονικό διάστημα προσλαμβάνουν «εργάτες γης».(…)

Φαίνεται έχει μείνει σε άλλες εποχές ο κ. Καρακούσης. Δεν ξέρει ότι δεν είναι όλες οι καλλιέργιες ίδιες. Δε ξέρει ότι άλλο οι παραγωγοί φράουλας στην Ηλεία, άλλο π.χ. όσοι έχουν 5 στρέμματα ελιές σε τίποτα κατσάβραχα στη Κρήτη.

Ή του είναι δύσκολο να μάθει όσα γράφει σήμερα η δικιά μας «εγκάθετη» εφημερίδα:

«Στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας παράγεται το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής φράουλας (κοντά στο 90%). Περίπου 40 μεγαλοκαλλιεργητές (από 200 στρέμματα και άνω) έχουν στην κατοχή τους περισσότερα από 55.000 στρέμματα και στη διάθεσή τους περισσότερους από 2.500 εργάτες γης. Η παραγωγή της φράουλας ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από περίπου 15 χρόνια και κάθε χρόνο, λόγω των μεγάλων κερδών που αφήνει, πολλαπλασιάζεται, από τη στιγμή που η τιμή της εργατικής δύναμης είναι εξευτελιστική.

Η κανονική απόδοση ενός στρέμματος καλλιέργειας της φράουλας φτάνει μέχρι και τους 5 τόνους (το πρώτο χέρι κόβεται από αρχές Φλεβάρη και το τελευταίο τον Ιούνη). Ο μέσος όρος της τιμής – διαμορφώνεται ανάλογα με την περίοδο – είναι περίπου στα δύο ευρώ. Αυτό σημαίνει πως για ένα στρέμμα ο τζίρος φτάνει τα 10.000 ευρώ και γι’ αυτόν που έχει 250 στρέμματα ο τζίρος φτάνει τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ! Τα συνολικά έξοδα που καταβάλει ένας μεγαλοκαλλιεργητής για να στήσει τη συγκεκριμένη καλλιέργεια (νάιλον, σιδερένιες βέργες, φυτά, φυτοφάρμακα, εργατικά, τελάρα, κεσεδάκια) δεν ξεπερνούν τα 7.000 ευρώ.

Ωστόσο, οι μεγαλοκαλλιεργητές και τα τσιράκια τους διαμαρτύρονται προκλητικά ότι αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα όταν ένας εργάτης, μέσα σε μια ώρα, γεμίζει πέντε τελάρα με φράουλες. Καθένα χωρά 10 κεσεδάκια, απ’ αυτά που στη λαϊκή αγορά πληρώνει σήμερα κανείς μέχρι και 2 ευρώ. Για τη δουλειά τους αυτή μέχρι προχτές έπαιρναν το μέγιστο 23,50 ευρώ. Με έναν απλό υπολογισμό, μέσα σε μισή ώρα περίπου, ο εργάτης γης «καλύπτει» το μεροκάματο που του δίνει ο μεγαλοτσιφλικάς. Για τις επόμενες 6,5 ώρες εκμεταλλεύεται τζάμπα την εργατική δύναμη των μεταναστών…»

Ακούτε μωρέ???

30′ για τον εαυτό τους, 6,5 ώρες υπεραξία!!!

1300% !!!

Ε τους …μεροκαματιάρηδες!

Πολλοί βιομήχανοι θα σκότωναν για τέτοια ποσοστά υπερξίας πάντως…

Αυτό βέβαια όντως δεν αποκλύει να υπάρχουν και φτωχότεροι αγρότες στη περιοχή. Ούτε μπορώ εγώ να αποκλύσω με σιγουριά το ενδεχόμενο αυτοί να τάχθηκαν στο πλευρό των μεγαλοπαραγωγών, μπροστά στο φόβο του φαληρίσματος.

Αλλά αυτή είναι η μοίρα του αγρότη. Να έχει δύσκολες επιλογές και να έχει πολλές φορές στρεβλή εικόνα για τους ταξικούς του συμμάχους.

Υπάρχει και οι πρόταση του παραγωγικού συνεταιρισμού πάντως αδέρφια μικροαγρότες, κόντρα στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε.

Όχι ότι θα την ακούσετε ποτέ από τα ΜΜΕ βέβαια, εκεί πρέπει να φανεί ότι το ΚΚΕ λέει μόνο όχι, αν είναι να φανεί ότι υπάρχει δηλαδη…

Ένιγουέι, αυτά με λίγα λόγια.

Ήθελα να πώ και κάτιτις για όσους έχω δει αυτές τις μέρες σε διάφορα μπλογκς κτλ. να λένε «μπα, θυμήθηκε και το ΚΚΕ τους μετανάστες» και άλλα τέτοια όμορφα, αλλά το αφήνω προς το παρόν.

Άκου «παράνομη η συμφωνία»!

Ρε θα τρελαθώ ρεεεεεεεεεεεεεεεε!