Βιβλίο: Βίος και πολιτεία του Γερακάρη Λιμπεράκη

[get it!]

Ε ρε τί μορφές που κρύβει η ιστορία της Ελλάδας…

Και τί ιστορίες, ε?

Γιατί διαβάζοντας το βιβλίο δε μπορούσα παρά να σκεφτώ πως αν ο Λιμπεράκης ήταν π.χ. αμερικάνος ή άγγλος, η ιστορία του θα μπορούσε κάλλιστα να έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη και να μιλάμε για μια περιπέτεια του τύπου Braveheart, The Last Samurai κτλ.

Ωραίο βιβλιαράκι, ευχάριστο, αλλά παράλληλα τοποθετεί την περιπετειώδη ζωή του πρωταγωνιστή του σωστά στα ιστορικά πλαίσια της εποχής (όσο μπορώ να τα αντιλυφθώ εγώ δηλαδή…), σου μαθαίνει δηλαδή και 5 πράματα.

Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα και στο Αιγαίο έχουμε τουρκοβενετική σύγκρουση, πολιορκία του Χάνδακα (Ηρακλείου) από τους Οθωμανούς κτλ.

Και οι 2 πλευρές προσπαθούν να πάρουν τους ρωμιούς με το μέρος τους. Φυσικά πρώτα απ’ όλα τους Μανιάτες.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γεννιέται στη Μάνη και ζει την περιπετειώδη ζωή του ο Λιμπεράκης, ο οποίος αφού πάνω στον νεανικό του ενθουσιασμό πάει να πολεμήσει πλάι στους Βενετούς και τρώει τις τάπες του, σκέφτεται «ώπα, και οι Τούρκοι και οι Βενετοί τα ίδια σκατά είναι, εμάς υποτακτικούς μας θέλουν και τπτ άλλο, οπότε θα αρχίσω να τους εκμεταλλεύομαι και τους δύο και να κάνω πως συμμαχώ πότε με τον έναν, πότε με τον άλλο, ανάλογα πώς με βολεύει…»

Το αποτέλεσμα?

Ένας περιβόητος πειρατής που σπέρνει τον τρόμο στο Αιγαίο, τόσο σε Τούρκους όσο και σε Βενετούς, φυλακίζεται ξανά και ξανά αλλά τον βγάζουν από τη φυλακή για να τον χρησιμοποιήσουν ενάντια στον εχθρό, τον κάνουν Μπέη της Μάνης, τον χρίζουν Ιππότη του Αγίου Μάρκου, και στο τέλος…

Ε, βάλτε, όλα αυτά μαζί με μια πολυτάραχη ερωτική ζωή και μια βεντέτα που χωρίζει τη Μάνη στη μέση και…

τί άλλο θέλετε για ένα πάρα πολύ καλό ιστορικό μυθιστόρημα να περνάει ο χρόνος στη σκοπιά? 

Μάλλον τίποτα…

Να και η κριτική από το Ριζοσπάστη.