Φοιτητικά 1
Posted by a8lios στο 3 Ιουνίου, 2008
Θυμάστε όταν είχε πρωτοαλλάξει το ωράριο των καταστημάτων τα Σάββατα και από 18:00 τους επετράπει να κλείνουνε 20:00?
Εγώ το θυμάμαι. Εκείνη την εποχή δεν ήταν κανένα σωματείο του Ηρακλείου στο Π.Α.ΜΕ. Και κανένα από τα σωματεία που στηρίζουν την γραμμή του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου και της ΓΣΕΕ δεν είχαν σκοπό να κάνουν κάτι, πέραν του να βγάλουν κάποια ανακοίνωση διαμαρτυρίας.
Τις πρώτες βδομάδες λοιπόν της εφαρμογής του νέου ωραρίου, παρ’ όλα αυτά, το Π.Α.ΜΕ. στο Ηράκλειο πήγαινε και έκλεινε την είσοδο σε καταστήματα όταν η ώρα πήγαινε 18:00.
Ειδικά το μεγάλο κατάστημα του Carrefour στην Αμμουδάρα το’ χαμε επισκευτεί αρκετές φορές. Όμορφες στιγμές. Με τον Γάλλο υπεύθυνο να φωνάζει και να σπρώχνει, με securitαδες να παριστάνουν τους «αγανακτησμένους πολίτες και να θέλουν να πάρουν «ένα γάλα για το μωρό ρε παιδιά…». Καλά περνάγαμε, δε λέω…
Τη 2η φορά που πήγαμε, την 3η, άρχισαν να μας λένε και οι εργαζόμενοι τα κάτοθι «ωραία»:
«Παιδιά, με πήρε τηλέφωνο η τάδε από το τάδε κατάστημα του Χαλκιαδάκη (σούπερ μάρκετ), και ρωτάει πότε θα πάτε κι από ‘κει?»
«Παιδιά, την επόμενη βδομάδα θα ξανάρθετε να μας κλείσετε?»
και άλλα τέτοια ωραία.
Σαφώς και δεν πήγαμε ούτε «να τους κλείσουμε» στον Χαλκιαδάκη, ούτε «να τους (ξανα)κλείσουμε στα Καρφούρ».
Στόχος δεν ήταν, δε θα μπορούσε να είναι, να πηγαίνει εις τον αιώνα τον άπαντα η «επαναστατική φρουρά» του Π.Α.ΜΕ. και να κλείνει εργολαβικά εκ μέρους των εργαζομένων τα καταστήματα στις 18:00.
Στόχος ήταν μέσω αυτών των κινήσεων να πάρουν μπρος οι εργαζόμενοι. Να πάρεις καμία αίτηση εγγραφής στο σωματείο, να αρχίσει μια συζήτηση «γιατί έρχεται το Π.Α.ΜΕ. και δεν έχουν έρθει τα σωματεία?», να πάει η συζήτηση στην ανάγκη του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος, όλα αυτά.
Είχες κάποιες λίγες περιπτώσεις που «κάτι τσίμπησες» σε αυτή τη λογική.
Αλλά οι περισσότεροι εργαζόμενοι απλά το αντιμετώπισαν στο στυλ: «Ωραία φάση, έρχεται το Π.Α.ΜΕ. και κλείνουμε νωρίτερα». Εργολαβία δηλαδή.
Γι αυτό και το σταμάτησες, άλλαξες τακτική, με τη βοήθεια και των επαφών που απέκτησες από αυτές τις δράσεις προσπάθησες να έρθεις σε πιο σταθερή επαφή με τους εργαζόμενους σε αυτούς τους χώρους κτλ…
Ναι, την επέκταση του ωραρίου δε την σταμάτησες. Μέχρι τώρα τουλάχιστον. 20:00 κλείνουν το Σάββατο τα μαγαζιά.
Αλλά χάρη σε αυτές τις μάχες, χάρη στην τακτική σου, η οποία έπαιρνε υπ’ όψη τις διαθέσεις του κόσμου και την ανταπόκριση σε μορφές δράσης,
κατάφερες 1-2 χρόνια μετά να έχεις εκλέξει μια αγωνιστική διοίκηση στο σωματείο που καλύπτει τους εργαζόμενους σε τέτοια καταστήματα, κατάφερες να αποκτήσεις σταθερές επαφές με το παράρτημα Ηρακλείου του σωματείου εργαζομένων στα Καρφούρ, κατάφερες σήμερα να είσαι σε θέση να δίνεις σε μια σειρά χώρους μάχες με την εργοδοσία καταστημάτων πολυεθνικών για θέματα απολύσεων κ.ά.
Πάμε τώρα στο θέμα του ποστ.
Κάτι ανάλογο με ό,τι περιέγραψα παραπάνω για το ωράριο βλέπω ότι συμβαίνει σήμερα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και στο φοιτητικό κίνημα σε σχέση με την μη εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο και της ιδωτικοποίησης.
Ανάλογο γιατί και στη δική μας περίπτωση φαίνεται κάθε μέρα και περισσότερο ορατός ο κίνδυνος η μεγάλη πλειοψηφία, όχι μόνο της κοινωνίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά και η μαγάλη πλειοψηφία των ίδιων των φοιτητών, να αρχίσει να νιώθει «ξένη» ως προς τον αγώνα για την απόκρουση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Μόνο που οι συνθήκες εδώ είναι διαφορετικές. Όπως διαφορετική (βλαβερή & επιζήμια) είναι και η τακτική που επιλέγουνε κάποια κομμάτια του κινήματος. Αν υποθέσουμε ότι μπορεί να χαρακτηριστεί τακτική αυτό το πράγμα.
Κατηγόρησαν διάφοροι τις δυνάμεις της ΚΝΕ και τοπυ ΚΚΕ στα πανεπιστήμια ότι δέχονται με απάθεια την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, την ιδωτικοποίηση. Αυτοί που το κάνουν αυτό, ακόμα κι αν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους δεν αρνούνται πως ο νόμος-πλαίσιο και η ιδιωτικοποίηση εφαρμόζεται κάθε μέρα στις σχολές, στην πράξη ακριβώς αυτό κάνουν:
Έχουν αναγορεύσει τις εκλογές για τα όργανα διοίκησης στον «τρίτο γύρο», στο σημείο 0. «Αν γίνουν οι εκλογές, χαθήκαν όλα». Κι αν δε γίνουν, τί, κερδήθηκαν?
Τί ακριβώς είναι αυτό που πάμε να «κερδίσουμε» σε αυτή τη φάση, αγαπητοί «συναγωνιστές»?
Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα κατά την άποψή μου.
Και η απάντηση που δίνω εγώ, η απάντηση που δίνει το ΚΚΕ είναι ότι αυτό που πρέπει να (ξανα)κερδηθεί από το φοιτητικό κίνημα είναι η μαζική & συντονισμένη εναντίωσή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ιδωτικοποίηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Είναι η μαζική, συντονισμένη, συγκροτημένη διεκδίκηση, μαζί με το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, μιας άλλης ανώτατης εκπαίδευσης.
Και σ’ αυτό βέβαια οι «συναγωνιστές» φραστικά λένε ότι συμφωνούνε.
Μάλιστα.
Ε, αφού συμφωνούνε, ας εξηγήσουνε πώς εξυπηρετεί αυτούς τους σκοπούς η τωρινή τακτική τους. Εγώ πραγματικά αδυνατώ να το καταλάβω.
Ας διευκρινίσω και το εξής. Δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ζόρι με τις εκλογές για τα όργανα διοίκησης. Γενικώς δεν το έχουμε. Και αν δείτε, παρά τις σκληρές, τις σκληρότατες ανακοινώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την τακτική των δυνάμεων των ΕΑΑΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάποιες περιπτώσεις και της ΠΑΣΠ, το ΚΚΕ είναι το μόνο από τα κοινοβουλευτικά κόμματα που δεν «καταδίκασε απερίφραστα τη βία από όλες τις πλευρές».
Λογικό είναι. Γιατί να την καταδικάσουμε, αφού κι εμείς θέλουμε να χρησιμοποιείται.
Πότε όμως? Έλα μου ντε.
Η απόφαση να προτείνουμε αποχή και μαζική προπαγάνδιση της αποχής στους φοιτητικούς συλλόγους δεν ήρθε από το πουθενά.
Και η ΠΚΣ από την αρχή του έτους συμμετείχε σε κινήσεις παρεμπόδισης εκλογικών διαδικασιών. Και άλλων (π.χ. Συγκλήτου, Συνελεύσεις Τμημάτων). Θυμάμαι μόνο από το Ηράκλειο το φθινόπωρο εκλογές στα ΤΕΙ, το Φλεβάρη προεδρικές εκλογές στο Βιολογικό Ηρακλείου. Την ίδια περίπου περίοδο Συγκλήτους στο Πανεπιστήμιο.
Το θέμα είναι ότι καθόμαστε και βγάζουμε συμπεράσματα από αυτές τις κινήσεις. Βοήθησαν?
Όχι με την έννοια αν μπλόκαραν κάποιες διαδικασίες, που ακόμα κι αυτές στις περισσότερες περιπτώσεις ΔΕΝ τις μπλόκαραν, αλλά με την έννοια του ερωτήματος που έθεσα παραπάνω.
Για να δούμε…
Εγώ προσωπικά ΔΕΝ βλέπω να βοήθησαν. Δεν είδα καν να υπάρχει τουλάχιστον αυτό το μικρό αντίστοιχο με τις κινητοποιήσεις του Π.Α.ΜΕ. για το ωράριο που περιέγραψα στην αρχή, με την έννοια ότι δεν υπήρξε ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ που να δραστηριοποιήθηκε μέσω αυτών των κινήσεων.
Και είναι λογικό νομίζω.
Στην περίπτωση του ωραρίου απευθύνεσαι σε νέους εργαζόμενους που στην πλειοψηφία τους τρέχουν κακοπληρωμένοι με σπαστά ωράρια, δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ σε κάποια συλλογική διεκδίκηση και τους καλείς (με ακραίο τρόπο, χωρίς αποφάσεις σωματείων) να παλέψουν κόντρα στην επέκταση του ωραρίου.
Στη δική μας περίπτωση έχεις όμως φοιτητές που πέρσι & πρόπερσι συμμετείχαν σε μαζικές διαδικασίες. Συμμετείχαν σε συνελεύσεις, σε επιτροπές κατάληψης, χάνανε εξεταστικές, ανεβοκατέβαιναν κάθε 2 βδομάδες Αθήνα, κάηκαν από τα δακρυγόνα, συνελλήφθησαν.
Αυτοί όχι, δε θα συγκινηθούνε επειδή πάνε 10, 20, 30, 100, 150 άνθρωποι να «σπάσουν» κάποια διαδικασία. Ίσα ίσα, αυτό που φάνηκε σε τέτοια «σπασίματα» καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς είναι πως πατάνε μόνο όσοι τους έμεινε κάτι από τις περσινές και προπέρσινες κινητοποιήσεις, και από αυτούς όλο και λιγότεροι!
Και παρ’ όλα αυτά δεν είδα κάποια άλλη «αριστερή παράταξη» να αναρωτηθεί «ρε μήπως κάτι δε κάνουμε καλά»? «Μήπως οι μορφές πάλης που επιλέγουμε αδυνατούν να συσπειρώσουν κόσμο σ’αυτή τη φάση»???
Είδα κάποιους μπλογκοσλοβάκους (1 , δε βρίσκω τους υπόλοιπους τώρα γμτ) , καλοπροαίρετα, να λένε πως η «σωστή τακτική» για το φοιτητικό κίνημα θα ήταν να παίρνει αποφάσεις για «σπάσιμο των εκλογικών διαδικασιών» μέσα από συνελεύσεις και όταν παίρνονται τέτοιες όλα ΟΚ.
Διαφωνώ.
Δεν έχει σημασία απλά το αν θα έχει τον τυπικά απαιτούμενο αριθμό της απαρτίας μια συνέλευση που θα αποφασίσει να διακόψει εκλογικές διαδικασίες.
Αυτή μπορεί να επιτευχθεί. Σήμερα ακόμα μπορεί (αύριο έτσι που πάμε δε νομίζω…).
Σημασία έχει τί γίνεται στην εφαρμογή της απόφασης.
Ξαναθυμίζω: Στον Σύλλογο Φοιτητών Επιστήμης Υπολογιστών, τυπικά, με πρόταση Γένοβα-ΑΡ.ΕΝ.-ΕΑΑΚ που στήριξε και η ΠΑΣΠ στο β’ γύρο, πήραμε απόφαση να «σπάσει» η εκλογική διαδικασία στις κοσμητορικές εκλογές.
Ε και?
Τη μέρα των εκλογών 6-7 άτομα, μέλη του συλλόγου πήγανε για να την εφαρμόσουνε.
Σας λέω εγώ εγγυημένα πως ΑΝ καταφέρει ο σύλλογος να ξανακάνει συνέλευση και να ξαναπάρει απόφαση ανάλογη πριν την ημερομηνία που θα οριστεί για επανάληψη των εκλογών, εκεί θα είναι ακόμα λιγότεροι.
Και το ΑΝ που βάζω είναι ένα πολύ μεγάλο ΑΝ. Γιατί τις τελευταίες 2 βδομάδες ο σύλλογος έχει ορίσει 5 συνελεύσεις, και ποτέ δεν κατάφερε να ξαναμαζέψει απαρτία.
Δεν είναι πολύ διαφορετική και αλλού η κατάσταση απ’ ότι κατάλαβα.
Τί λείπει λοιπόν?
Προοπτική λείπει. Αυτό λείπει. Και κάθε μέρα φαίνεται και περισσότερο. Όπως φαίνεται και κάθε μέρα ότι συγκεκριμένοι, «αγωνιστικοί» σχηματισμοί, δεν έχουν κανέναν σκοπό να δώσουν οποιαδήποτε ΣΟΒΑΡΗ πρόταση προοπτικής (εκτός αν μπορεί να εννοηθεί ως τέτοια το «πάμε όπως το Μάη του ’68, με απεργίες & καταλήψεις μέχρι τη νίκη»).
Γι αυτό και επί 1,5 χρόνο συζητιούνται τα ίδια και τα ίδια στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων. Γι αυτό και άνθρωποι που συμμετείχαν ενεργότατα στις περσινές κινητοποιήσεις σχεδόν λένε «ουφ, γλυτώσαμε» όταν δεν έχουν απαρτία οι συνελεύσεις και αναβάλλονται.
Προοπτική λείπει.
Από όλους? Όχι.
Εγώ νοιώθω περήφανος που σαν κόμμα θέτουμε μια τέτοια προοπτική. Μπορεί να μην είναι και ολόσωστη, αλλά τη θέτουμε. Ολοκληρωμένα και για τα πάντα.
Και ως προς τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια σύγχρονη ανώτατη εκπαίδευση που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης,
και σε ποια κοινωνικά πλαίσια μπορεί να λειτουργήσει αυτή,
και (κυρίως) με ποιον τρόπο πρέπει να ανασυνταχθεί το φοιτητικό κίνημα για να μπορέσει να αγκαλιάζει και να κινητοποιεί όλο και περισσότερους φοιτητές, για να κινηθεί προς την ανώτατη εκπαίδευση που έχουμε ανάγκη.
Αλλά προς το παρόν όλα αυτά ΔΕΝ μπαίνουν σε συζήτηση στους συλλόγους. Αυτό είναι το θέμα. Κι όσο δε μπαίνουν, τόσο θα μας μπαίνει και περισσότερο ο νόμος…
Τουρλουμπούκι πάλι τα ‘κανα. Δε βαριέσαι, κάπως έτσι ξεκινάνε όλα.
Τα επόμενα «επεισόδια» λογικά θα είναι πιο συγκροτημένα.
stelios said
Μια ένσταση μόνο, ρε Άθλιε, επειδή συμφωνώ με το γενικό σκεπτικό, διαφωνώ όμως στην εκτίμηση της συγκεκριμένης κατάστασης:
Το μπλοκ που σχηματίζεται από ΟΝΝΕΔίτες, χρυσαυγίτες, μπράβους, πρυτάνεις και ΜΜΕ, που πολεμάει το κίνημα (όοολο το κίνημα) με βία και ψέματα, με ενορχηστρωτή την κυβέρνηση, δεν πρέπει να αποκαλυφθεί από το κίνημα και να καταγγελθεί; Η ιεράρχηση είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Πρώτα τον αντίπαλο χτυπάμε και μετά τον συναγωνιστή με τον οποίο διαφωνούμε στην τακτική.
Δεύτερον, και βέβαια δεν λύθηκε το εκπαιδευτικό ζήτημα αν δε γίνουν οι εκλογές. Υπάρχουν όμως και οι τακτικοί, άμεσοι στόχοι. Και η αποτροπή των εκλογών είναι ένας τέτοιος. Η λύσσα των πρυτάνεων και του υπουργείου δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν, μαζί με τα τετραετή προγράμματα. Αν μπλοκαριστούν αυτά, πάει περίπατο η χρηματοδότηση και η εφαρμογή του νέου νόμου. Σωστή είναι η κριτική σου, στο βαθμό που οι τακτικοί στόχοι ανάγονται στο άπαν, δηλαδή σε στρατηγική. Αυτό είναι, βεβαίως αδιέξοδος ρεφορμισμός.
Συντροφικά.
saimag said
Άθλιε και σε αυτό το ποστ σου θα διαφωνήσουμε…
Για μια ακόμη φορά ή δεν κατάλαβες ή έκανες ότι δεν κατάλαβες και αναφέρομαι στο ότι κανείς δεν έθεσε deadline αν γίνουν οι πρυτανικές τέλειωσαν όλα, απλά το σημείο αυτό «χρησιμοποιήθηκε» ως αφορμή για να ξαναβγεί ο κόσμος στους δρόμους, να ανασυνταχθεί το φοιτητικό κίνημα και οι φοιτιτηκοί σύλλογοι να συνεχίσουν την μαζική αντίδραση που είχαν αρχίσει τα δυο προηγούμενα χρόνια. Κανείς δεν πιστεύει ότι το φοιτητικό κίνημα μετριέται σε γύρους, αλλά αντιθέτως όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι αδύνατον να μην υπάρχουν και υφέσεις στην απρόσκοπτη λειτουργεία του.
Δεν διαφωνώ πως τα πράγματα λύνονται καύτερα με την πειθώ του λόγου παρά με τη δύναμη των καδρονιών, αλλά σε μερικές περιπτώσεις είναι αναγκαστική και αυτή η αντιμετώπιση σαν έσχατη λύση. Οι απόψεις μας διαφέρουν στην δυναμικότητα τους, με το να καθόμαστε να κοιτάμε και να διαμαρτυρόμαστε για την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο δεν καταφέρνουμε κάτι εκτός από το να μας «συμπαθήσουν» οι υπουργοί και να μας γαμάνε όλο και περοσότερο την προσπάθεια μας να σπουδάσουμε και να ζήσουμε αξιοπρεπώς.
Επίσης δεν διαφωνώ ότι το πρέπει να υπάρχει η συμμετοχή του συνόλου αλλά μέχρι να το πείσουμε θα μας έχουν περάσει όλα τα μέτρα του νόμου που ξέρουμε και οι δυο τι λένε και μετά δεν θα έχουμε καν την δυνατότητα να το κάνουμε. Η γνώμη μου είναι ότι μέχρι να αντιδράσουμε μαζικά κάποιος θα πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του…
Ρε συ Άθλιε μας κοροιδέυεις; Πότε το ΚΚΕ ήταν υπέρ του σπασίματος και της βίας;
Στις εκλογές του ΤΕΙ, που λες, εγώ θυμάμαι τον Νταγκουνάκη να φωάζει «ΠΚΣ ΠΙΣΩ» όταν πήγαμε να πάρουμε τις κάλπες. Ή μήπως εννοείς όταν ανοίγατε τις αλυσίδες στα μπλόκ σας στις πορίες να περάσουν οι μπάτσοι να χτυπήσουν τους υπόλοιπους;
Κατά τη γνώμη μου, στην παρούσα φάση δεν υπάρχει σωστή και λάθος τακτική για να δράσουμε, η μόνη λανθασμένη τακτική είναι να κατηγορείς τους αγώνες που δεν ελέγχεις και να διασπας το κίνημα σε καλούς και κακούς.
Και πες το σπάσιμο ίσως δεν λειτούργησε παντού όπως θα θέλαμε, αλλά και με την αποχή τι επιτεύχθηκε; Ιδρωσε το αυτί κανενός; Αυτό που βλέπω εγώ είναι είτε το σπάγαμε, είτε καθόμασταν να τους βλέπουμε να μας γαμάνε, το μέτωπο ενάντια στους φοιτητές (κυβερνηση, πασοκ, μμε, αστυνομια) είναι καλά οργανωμένο και κάτι θα έβρισκε για να μας θάψει και πάλι. Τώρα (με συμμετοχή δυστυχώς του ΚΚΕ) βρίσκει το σπάσιμο των εκλογών και πέρισυ εκμεταλεύτηκε τις πορίες οπου ξυλοκοπούσε τους φοιτητές καιτους κατηγορούσε για «αλήτες».
Θες να μου εξηγήσεις καλύτερα την προοπτική που θέτει το ΚΚΕ στο φοιτητικό κίνημα γιατί δεν την κατάλαβα. Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι αρχίζω να αλλάζω την «σχετικά θετική» γνώμη που είχα για το ΚΚΕ καθώς βλέπω όλο και πιο πολύ, πως τελικά ίσως και να μην είστε με τα κινήματα…
Και κάτι άσχετο που το έχω απορία: πώς σκατά καταφέρνετε τόσοι Κνίτες να έχετε τις ίδιες ακριβώς απόψεις και νβα τις υποστηρίζετε όλοι με τόση θέρμη; Τόσο καλά λειτουργεί πια ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός;
JChrist said
@Saimag
(Warning: Long text ahead! ;))
Λες:
«Κανείς δεν πιστεύει ότι το φοιτητικό κίνημα μετριέται σε γύρους, αλλά αντιθέτως όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι αδύνατον να μην υπάρχουν και υφέσεις στην απρόσκοπτη λειτουργία του.»
Το θέμα, λοιπόν, σε αυτό το ζήτημα, είναι το πως μπορείς να επέμβεις καλύτερα στη συνείδηση του καθενός, ώστε να είναι σε ετοιμότητα να «τσακίσει» κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του ιδρύματός του εν τη γενέσει της. Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο άθλιος, οι μορφές πάλης που χρησιμοποιούνται δεν βοηθούν αυτή τη στιγμή σε αυτό το στόχο.
«Επίσης δεν διαφωνώ ότι το πρέπει να υπάρχει η συμμετοχή του συνόλου αλλά μέχρι να το πείσουμε θα μας έχουν περάσει όλα τα μέτρα του νόμου που ξέρουμε και οι δυο τι λένε και μετά δεν θα έχουμε καν την δυνατότητα να το κάνουμε. Η γνώμη μου είναι ότι μέχρι να αντιδράσουμε μαζικά κάποιος θα πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του…»
Εδώ, ακριβώς, είναι το σημείο που επαληθεύεις τον άθλιο (με τη φράση: Έχουν αναγορεύσει τις εκλογές για τα όργανα διοίκησης στον “τρίτο γύρο”, στο σημείο 0). Γιατί δεν μπορεί να ξεχνάς ότι οι φοιτητές, οι μαθητές, αλλά και μεγάλη μερίδα του λαού, πριν από ελάχιστο καιρό είχαν καταδικάσει μαζικά αυτή την εξέλιξη της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Παιδείας γενικότερα.
Προφανώς και δεν θα περιμένεις άπραγος, αλλά «υποτίθεται» ότι προσπαθείς στην όσο το δυνατόν αμεσότερη ενεργοποίηση των αντανακλαστικών του κινήματος. Και αυτό εξαρτάται και από την δουλειά που έχεις κάνει μέχρι τώρα (δυστυχώς δεν υπάρχουν κουμπιά, που τα πατάς και έχεις λαϊκή εξέγερση).
Εκτός από την Πανσπουδαστική, δεν είδα καμία άλλη προσπάθεια να παραμείνει η ευαισθητοποίηση των φοιτητών στα θέματα ιδιωτικοποίησης του Πανεπιστημίου (όταν «έκλεινε ο γύρος»), αλλά αντίθετα είδα μόνο την ετοιμασία νέων γύρων «κινητοποιήσεων» (όπου κινητοποίηση ονομάζεται μόνο το τρίπτυχο συνέλευση-κατάληψη-διαδήλωση).
Λείπει η προοπτική, λοιπόν (όπως καταλήγει και ο άθλιος). Η προοπτική αυτή που θα βγάλει στο δρόμο, όχι μόνο τους φοιτητές, αλλά και τους εργάτες και τα ταξικά σωματεία. Που δε θα εγκλωβίζει στο σκεπτικό ότι μόνο η κατάληψη και το σπάσιμο είναι επαναστατικές πράξεις (άλλο που δεν ήθελε και η άρχουσα τάξη), αλλά θα προχωράει σε ζητήματα ουσίας, στην καρδιά των προβλημάτων. Που θα δείχνει τον δρόμο για την πραγματική επίλυσή τους.
Και οι εκλογές, θα μπορούσαν κάλλιστα να παίξουν το ρόλο της αφορμής για να γίνει καλύτερη ζύμωση πάνω στο πως θα σταματήσεις την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ ιδιωτικοποίηση του Πανεπιστημίου, τι Παιδεία θέλει και έχει ανάγκη ο λαός σήμερα και στο πως θα την κατακτήσει.
«Ρε συ Άθλιε μας κοροϊδεύεις; Πότε το ΚΚΕ ήταν υπέρ του σπασίματος και της βίας;»
Δηλαδή, από τα 90 χρόνια ιστορίας που έχει το ΚΚΕ, εσύ δεν έχεις δει ποτέ να είναι υπέρ της βίας; Κάτι όπλα που είχε πάρει και ανέβηκε στο βουνό, εσύ τα είδες ως απόπειρα «διαλόγου και κοινωνικής συναίνεσης» με την αστική τάξη;
«Στις εκλογές του ΤΕΙ, που λες, εγώ θυμάμαι τον Νταγκουνάκη να φωνάζει “ΠΚΣ ΠΙΣΩ” όταν πήγαμε να πάρουμε τις κάλπες. Ή μήπως εννοείς όταν ανοίγατε τις αλυσίδες στα μπλόκ σας στις πορίες να περάσουν οι μπάτσοι να χτυπήσουν τους υπόλοιπους;»
Εσύ είδες καμία καλυτέρευση στη συνείδηση των συμφοιτητών σου (έστω αυτούς, δεν το προχωράω στους εργαζόμενους) και στην αγωνία τους να μπλοκάρουν την ιδιωτικοποίηση επειδή πήρατε τις κάλπες; Ή μας ξετέλεψε ο νόμος πλαίσιο επειδή δεν έγιναν με την πρώτη οι εκλογές; Ή (και εδώ είναι η ουσία) αποτράπηκε η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης, κάτι που επιδεινώνεται από μέρα σε μέρα;
«Ή μήπως εννοείς όταν ανοίγατε τις αλυσίδες στα μπλοκ σας στις πορείες να περάσουν οι μπάτσοι να χτυπήσουν τους υπόλοιπους;»
Άιντε… Σε συγχωρώ επειδή δεν ήσουν παρών και απλά στο «μεταφέρανε» καλοθελητές. Δεν θα απαντήσω σε αυτό, αλλά θα σε ρωτήσω κάτι άλλο. Ποιος και πως αποφάσισε ότι το μπλοκ και το πανό της Κρήτης θα πήγαινε με τα ΕΑΑΚ και για ποιο λόγο; (σου θυμίζω/γνωστοποιώ μια ατάκα που ειπώθηκε όταν τέλειωσε η φούσκα του «συντονιστικού» και ακούστηκαν αλήθειες: «Πάμε για σύγκρουση και θέλω τους Κρητικούς μπροστά, με τα ΕΑΑΚ»).
«πώς σκατά καταφέρνετε τόσοι Κνίτες να έχετε τις ίδιες ακριβώς απόψεις και να τις υποστηρίζετε όλοι με τόση θέρμη; Τόσο καλά λειτουργεί πια ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός;»
Για μια επαναστατική οργάνωση που σέβεται το όνομά της (Κομμουνιστική Νεολαία) και τους σκοπούς που υπηρετεί, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι μονόδρομος. Γι’ αυτό και τα τόσο θετικά αποτελέσματα! 🙂
saimag said
@JChrist
Έχω την εντύπωση ότι δεν καταλαβαινόμαστε! Και εγώ αυτό σου λέω ότι όλοι προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε πρώτα από όλα τον κόσμο και να τον βάλλουμε να ταχθεί ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και την εμπορευματοποίηση των σπουδών μας και στην αντι-εκπαιδευτική μεταρύθμιση στο σύνολό της, μέσω της καθημερινής παρέμαβασής μας στις σχολές. Ο κύριος και πρωταρχικός μας στόχος αυτός είναι, απλά μερικές φορές αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε και πιο δραστικές λύσεις.
Δεν υποστήριξα ότι αν ψηφιστεί ο πρύτανης με τον καινούριο τρόπο, ξαφνικά θα χάσουμε τη δυνατότητα να αντιδράμε, αλλά και αυτό είναι ένα ακόμα από τα πολλά σημεία που η αντίδραση μας πρέπει να είναι μαζική. Εγώ το πιό κρίσιμο σημείο το εντοπίζω στις συγκλήτους και τις αποφάσεις που αυτές παίρνουν με τις συνεδριάσεις τους και λίγο λίγο αποδέχονται κομμάτια του νόμου πλαίσιο.
Τι να κάνμουμε εμείς έτσι θεωρούμε ότι επιτυγχάνεται η συνολική ανατροπή, μόνο στις συνελεύσεις μπορεί ο απλός φοιτητής να αποφασίσει αμεσοδημοκρατικά, μόνο με διαδηλώσεις μπορέι να φωνάξει και να αντιταχθεί σε αυτά που τον καίνε και τέλος με την αίσχατη λύση να κλεινει τις σχολές και να αποτυπώνει έμπρακτα την αντίθεση του, οι υπόλοιπες μορφές αποχής εμένα μου μοιάζουν απλά με συνδιαχείρηση.
Μάλλον δεν διατύπωσα εγώ σωστά την ερώτηση περι της συμμετοχής του ΚΚΕ στη βία και τα σπασίματα, αναφερόμουν στο σημερινό ΚΚΕ και στο πως αντιμετωπίζει τα εκπαιδευτικά θεματα και την κατασταση της παιδείας σήεμρα.
Σε αυτό που λες για τις εκλογές με βρίσκεις κάθετα αντίθετο.
Δεν ξέρω για ποιά ακριβώς πορεία μου λες (φαντάζομαι αυτήν της 8 Μαρτη;),εγώ δεν αναφέρομαι σε μια συγκεκριμένη προεία, είναι γενικό το φαινόμενο, από ότι μου λενε δηλαδή, γιατι όντως δεν το έχω δει με τα ματια μου και θέλω να διατηρώ μια επιφύλαξη ότι μπορεί και να μην έχει συμβεί αυτό.
a8lios said
@Στέλιος
«Το μπλοκ που σχηματίζεται από ΟΝΝΕΔίτες, χρυσαυγίτες, μπράβους, πρυτάνεις και ΜΜΕ, που πολεμάει το κίνημα (όοολο το κίνημα) με βία και ψέματα, με ενορχηστρωτή την κυβέρνηση, δεν πρέπει να αποκαλυφθεί από το κίνημα και να καταγγελθεί;»
Φυσικά και πρέπει. Και καταγγέλεται.
Ποιό είναι όμως αυτό το κίνημα?
Όταν είναι στο ΠΑ.ΠΕΙ. 50 ΟΝΝΕΔίτες μαζί με Χρυσαυγίτες περιμένοντας τους άλλους 50, άντε 100 της «μεικτής Αθήνας» να εμφανιστεί για να πλακωθούνε, αυτό είναι κίνημα?
Αυτό είναι το ερώτημα.
@Saimag (και Στέλιο δευτερευόντως)
Δε ξέρω, ίσως να το καταλαβαίνω και λάθος, αλλά εγώ βλέπω πως επιβεβαιώνετε ακριβώς αυτό που είπα.
Θεωρητικά λέτε πως όντως δε μιλάμε για κάποιον «τρίτο γύρο», πως στόχος πρέπει να είναι η μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων, αλλά επί του πρακτέου εφαρμόζετε ακριβώς το αντίθετο.
Και άντε, τον Στέλιο τον καταλαβαίνω γιατί δεν είναι και μέσα στο χώρο. Κι εγώ αν ήμουν αλλού μπορεί να έθετα παρόμοια τα επιχειρήματά μου.
Ρε συ saimag όμως, πες μου:
1. Δε βλέπεις, όχι από κάποια ΜΜΕ, όχι από την πρόεδρο του ΤΕΙ κτλ., αλλά από την πλειοψηφία των σπουδαστών πως νοιώθουν όλη αυτή τη διαδικασία του σπασίματος «ξένη» ως προς τους ίδιους?
2. Δε βλέπεις πως ακόμα και όσους «μάτωσαν» πέρσι και πρόπερσι, τους περισσότερους «δεν τους τραβάει» καθόλου αυτός ο τρόπος κινητοποίησης?
Λες κάπου:
«Η γνώμη μου είναι ότι μέχρι να αντιδράσουμε μαζικά κάποιος θα πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του…»
Και ακριβώς αυτό είναι το τραγικό λάθος όσων αυτή τη στιγμή, με καλές προθέσεις, κινητοποιούνται με το συγκεκριμένο τρόπο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Όχι ρε συ saimag, δε θα πάρει κανείς την κατάσταση στα χέρια του. Μόνο η πλειοψηφία των φοιτητών-σπουδαστών θα την πάρει, και «δουλειά» δικιά μας είναι να πάρει αυτή η πλειοψηφία μπρος. Και αν δε καταφέρουμε να πάρει η πλειοψηφία μπρος, τα ΑΕΙ-ΤΕΙ θα βαίνουν προς ιδιωτικοποίηση.
Δε βλέπεις ότι η μάχη που δίνεται στα ΑΕΙ-ΤΕΙ για το αν θα περάσουν τα μέτρα ιδιωτικοποίησης είναι πρώτα απ’ όλα ιδεολογική?
Δε βλέπεις ότι αυτό που παλεύει πρώτα απ’ όλα ο αντίπαλος είναι να πειστούν οι φοιτητές, οι εργαζομενοι, η κοινωνία, πως η «ανταγωνιστικότητα των ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι απαραίτητη»?
Αν το βλέπεις, τότε πώς είναι δυνατόν να συμφωνείς στο ότι οι κινήσεις των συλλόγων πρέπει να είναι απλά «όταν πάει να εφαρμοστεί και η τάδε πτυχή του νόμου, θα πάμε να την εμποδίσουμε».
Πας να κερδίσεις την μία μάχη κάθε φορά (που ακόμα και για αυτό αμφιβάλλω), την ώρα που αφήνεις τον άλλο να σε περικυκλώνει.
Για τα σπασίματα που είπες στο ΤΕΙ. Ακόμα κι εκεί, που όπως ξαναλέω πιθανότατα ήταν λάθος μας που το κάναμε, δεν πήγαμε να κλέψουμε την κάλπη. Δεν αφήναμε κόσμο να μπει να ψηφίσει, απλά. Και όταν θέλησαν(θελήσατε) να πάτε να πάρετε τις κάλπες, καλά έκανε ο σ/φος και είπε «ΠΚΣ πίσω!» (στρατιωτικό άγημα 😀 ).
Για την «προοπτική» που ανέφερα, περίμενε τα επόμενα «επεισόδια»…
a8lios said
Να πώ και κάτι ακόμα που το ξεχνάω συνέχεια.
Δεν είναι το ίδιο όλες οι διατάξεις του καινούργιου νόμου.
Η «διεύρυνση» της ψηφοφορίας είναι κάπως ξεχωριστή. Είναι μπανανόφλουδα, κατά μία έννοια.
Η ψηφοφορία, οι κάλπες στα μυαλά των περισσοτέρων έχουν συνδιαστεί με τη δημοκρατία. Και ειδικά όταν αυτό το δικαίωμα ψήφου διευρύνεται, αυτό που αυτομάτως καταλαβαίνουν οι περισσότεροι (κακώς) είναι ότι διευρύνεται και η δημοκρατία.
Κακώς, ξαναλέω.
Αλλά αυτοί που θέλουν να καταδείξουν το αντίθετο (και καλά κάνουν, να θυμήσω και γιατί), δε μπορούν να μη παίρνουν υπόψη το παραπάνω ιδεολόγημα.
Γιατί αν πας να παρεμποδίσεις αυτό που ο άλλος θεωρεί δημοκρατία, χωρίς να τον έχεις πείσει πρώτα για το αντίθετο, στη συνείδησή του θα καταγραφείς ως «αντιδημοκρατικός».
Και αν συμβεί αυτό, τότε κλάφτα.
Ξαναλέω, δε μιλάω για τους οικογενειάρχες που παρακολουθούν τί γίνεται μέσα από τις TV. Προτίστως στους ίδιους τους φοιτητές αναφέρομαι.
gnostos.agnostos said
Όταν πας να εμποδίσεις κάτι στο παρά πέντε συνήθως το μάτς το έχεις χάσει… Τότε βλέπεται προβάλουν οι πρυτάνεις, οι καθηγητές και διάφοροι άλλοι πολιτικοί χώροι ότι «προσοχή» μην κάνετε τώρα τίποτα γιατί θα χάσετε την εξεταστική, τη χρονιά, τη ζωή σας όλη…
Αυτά ακούει λοιπόν ο 5ετής και τρελαίνεται… Σιγά μην οργανωθεί σε κάποιο κίνημα για να παλέψει για τα δικαιώματα του. ο 5ετής που αντιμετωπίζει την κατάσταση με μια άλφα αδιαφορία (ή από άγνοια ή από ανάγκη) θα στηρίξει τις θέσεις της ΔΑΠ.
Η γνώμη μου είναι δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνουν εκλογές , δεν πρέπει να αφήσουμε να πραγματοποιηθεί η σύγκλητος και να μην μασάμε κάθε φορά που ο Πρύτανης απειλεί τους φοιτητές με lock out και χαμένες εξεταστικές. Φυσικά δεν λέω να σπάσουν την τάδε σύγκλητο 10-20 φοιτητές αλλά 200 φοιτητές. (ε δεν χωράνε και περισσότεροι στον χώρο…)
Στην Γ.Σ του Φυσικού έλαβαν απόφαση να σπάσουν τη σύγκλητο εάν και εφόσον πάνε να περάσουν απόφαση για τα security και στο καπάκι αποφάσισαν να πάνε 150 άτομα να διαμαρτυρηθούν στον πρόεδρο του Φυσικού (γνωστός κολλητός του Πρύτανη) για να διασφαλίσουν ότι αν για ακόμα μια φορά παρθεί μια παράνομη απόφαση για lock out της σχολής να δώσουν κανονικά την εξεταστική τους. Φυσικά ο πρόεδρος μπροστά στον όγκο των φοιτητών έκανε την «πάπια»…
Το θέμα ναι… είναι η μαζικότητα… Το ερώτημα όμως είναι με ποιόν τρόπο θα πετύχεις μια μαζικότητα. Το να λέμε έλα μωρέ και να γίνουν π.χ οι εκλογές τι έγινε; θα παλέψουμε και αύριο λίγο περισσότερο δεν είναι λύση…
stelios said
«Το θέμα ναι… είναι η μαζικότητα… Το ερώτημα όμως είναι με ποιόν τρόπο θα πετύχεις μια μαζικότητα. Το να λέμε έλα μωρέ και να γίνουν π.χ οι εκλογές τι έγινε; θα παλέψουμε και αύριο λίγο περισσότερο δεν είναι λύση…»
Εδώ ακριβώς είναι το κλειδί! Και συγκεκριμένα, στην ταξική πάλη, ποτέ δεν θα έχεις τη δυνατότητα να δίνεις τις μάχες με τους καλύτερους δυνατούς όρους, αλλά μάλλον με τους χειρότερους. Για τον απλό λόγο ότι η άρχουσα τάξη επιλέγει και τον χρόνο και τον τόπο και το επίδικο. Είσαι, λοιπόν, υποχρεωμένος να δημιουργείς τους όρους (συνείδηση, οργάνωση) μέσα από τις μάχες, και όχι να τις απαξιώνεις πατώντας στο σωστό γενικά επιχείρημα ότι «κι αν μπλοκάρουμε τις εκλογές δεν έγινε και τίποτα». Αυτό σημαίνει απλώς ότι ο πόλεμος δεν τελειώνει σε μια μάχη, όχι ότι είναι ανώφελο να δωθεί η μάχη. Και στα μάτια της κοινωνίας, το ΚΚΕ μοιάζει να απέχει από τη μάχη, αγαπητέ Άθλιε, όχι από τις εκλογές.
Ξεκινάτε με ηττοπάθεια και χωρίς εμπιστοσύνη στους συμφοιτητές σας, για αυτό και δεν σας ακολουθούν. Και αυτό ισχύει ως κριτική και στην ΕΑΑΚ.
Η τάση υποκατάστασης των φοιτητών από τους «μαχητές» αυτό ακριβώς υποκρύπτει. Με αποτέλεσμα να υποχωρεί η ζήμωση απευθείας στους φοιτητές και να πέφτει το βάρος στο «επιχειρησιακό» κομμάτι. Εντούτοις, η ΕΑΑΚ θέτει τον σωστό πολιτικό στόχο τη συγκεκριμένη στιγμή. Θα έπρεπε, όμως να δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη στους φοιτητές, να ζημωθεί, να συγκρουστεί με τις αντιδραστικές τους απόψεις, να κερδίσει ανθρώπους.
Στην παρούσα φάση χρειάζεται άμεσα αραγές μέτωπο εναντίον της τρομοκρατίας (ιδεολογικής και πρακτικής) του αντιπάλου, που είναι απειλή για όλες τις αγωνιζόμενες δυνάμεις, και εμπλουτισμός των μορφών πάλης. Εδώ σας θέλω, ρε παλικάρια. Εδώ είναι η τέχνη της πρωτοπορίας. Κάντε εκδηλώσεις παντού σα να είναι φοιτητικές εκλογές. Κάντε συζητήσεις. Αναποδογυρίστε τα πανεπιστήμια. Φέρτε προσωπικότητες να μιλήσουν στα αμφιθέατρα. Κάντε συναυλίες. Επινοείστε πρωτότυπες μορφές που να προσελκύουν κόσμο. Μην τους αφήνετε στις τηλεοράσεις να ακούν από τους φραγκάτους Τραγκαουνάκηδες να συκοφαντούν τους δικούς τους αγώνες. Τους σπάει το ηθικό έτσι. Χάνουν την πίστη τους στον αγώνα. Αυτή η σύγκρουση, στα αμφιθέατρα, είναι πιο δύσκολη από το ξύλο για την αρπαγή της κάλπης. Αλλά εκεί θα κριθεί η έκβαση της μάχης.
JChrist said
Ρε παιδιά, τα πράγματα είναι αρκετά απλά.
Όπως είπε ήδη και ο άθλιος:
«Ξαναθυμίζω: Στον Σύλλογο Φοιτητών Επιστήμης Υπολογιστών, τυπικά, με πρόταση Γένοβα-ΑΡ.ΕΝ.-ΕΑΑΚ που στήριξε και η ΠΑΣΠ στο β’ γύρο, πήραμε απόφαση να “σπάσει” η εκλογική διαδικασία στις κοσμητορικές εκλογές.
Ε και?
Τη μέρα των εκλογών 6-7 άτομα, μέλη του συλλόγου πήγανε για να την εφαρμόσουν.
Σας λέω εγώ εγγυημένα πως ΑΝ καταφέρει ο σύλλογος να ξανακάνει συνέλευση και να ξαναπάρει απόφαση ανάλογη πριν την ημερομηνία που θα οριστεί για επανάληψη των εκλογών, εκεί θα είναι ακόμα λιγότεροι.
Και το ΑΝ που βάζω είναι ένα πολύ μεγάλο ΑΝ. Γιατί τις τελευταίες 2 βδομάδες ο σύλλογος έχει ορίσει 5 συνελεύσεις, και ποτέ δεν κατάφερε να ξαναμαζέψει απαρτία.»
Συν τοις άλλοις, στις 2 εκείνες μέρες που είχαμε κατάληψη, λίγο έλειψε να πραγματοποιηθεί και μάθημα. Πάλι καλά που ήταν ο άθλιος εκεί και το διέκοψε – μόνος του, δεν υπήρχε άλλος εκεί, πέρα από φοιτητές που πήγανε για το μάθημα. Και μην ξεχνάμε ότι η ΠΚΣ δεν στήριξε την πρόταση για κατάληψη του τμήματος.
Από αυτά, βγαίνει το συμπέρασμα ότι ούτε αυτοί που προτείνουν τέτοιες κινήσεις δεν τις εφαρμόζουν, πόσο μάλλον η πλειοψηφία των φοιτητών του τμήματος. Και αυτό, όσο και να το «σπρώχνουν» οι διάφοροι «παραταξιακοί» (που καλώς ή κακώς, είναι η μειοψηφία σε σχέση με τα μέλη του συλλόγου που έβγαιναν στους δρόμους), σε καλό δεν πρόκειται να βγει.
Οπότε, ή τελικά ο νόμος-πλαίσιο είναι θετική εξέλιξη και εμείς είμαστε εγκάθετοι που εναντιωνόμαστε, ή οι τακτικές είναι λανθασμένες και δεν τραβάνε τον κόσμο στον δρόμο του αγώνα.
Θεωρώντας δεδομένη την ανάγκη εναντίωσης στην ιδιωτικοποίηση και την υποβάθμιση της Παιδείας, το μόνο πρόβλημα που χρίζει ανάλυσης είναι το πως θα την πετύχεις αυτή. Και σίγουρα, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μέχρι τώρα έχουμε αποτύχει.
Άρα, κριτική στην πρόταση της ΠΚΣ ότι βλάπτει το κίνημα δεν μπορεί να στεριώσει. Αντιθέτως, είναι πλέον προφανές ότι η τακτική που χρησιμοποιούμε τώρα, βλάπτει. Και αυτό δεν το λέμε επειδή κάτσαμε άπραγοι και «σας» είδαμε να αποτυγχάνετε. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, η ΠΚΣ ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ακόμα και εφαρμόζοντας τακτικές που κρίναμε λανθασμένες. Αυτό που είδαμε, είναι ότι γινόμαστε λιγότεροι, όχι περισσότεροι.
«Αυτή η σύγκρουση, στα αμφιθέατρα, είναι πιο δύσκολη από το ξύλο για την αρπαγή της κάλπης. Αλλά εκεί θα κριθεί η έκβαση της μάχης.»
Συμφωνώ 100%. Εκεί στοχεύει και η προοπτική του κινήματος για την οποία υποσχέθηκε να μιλήσει εκτενώς ο άθλιος, αυτή που θα μας ξεκολλήσει από την ανούσια (ανούσια για το λαό, υπερβολικά χρήσιμη για τις ΔΑΠ/ΠΑΣΠ κτλ) και αποπροσανατολιστική συζήτηση γύρω από τα κατάληψη/σπάσιμο/αποχή και θα μιλήσουμε επί της ουσίας.
JChrist said
@άθλιος
Τώρα τελευταία παρατήρησα πως γράφεις κάτι ποστ-σεντόνια, τα οποία για να τα αναλύσεις απαιτούν ακόμη μεγαλύτερα σεντόνια (καλά, εγώ γενικά μιλάω πολύ, οπότε δεν μου φταίνε εξ ολοκλήρου τα ποστ σου, αλλά κρίνω και από τους άλλους). Πώς το καταφέρνεις αυτό, one God knows…
stelios said
Αγαπητέ JChrist, ξεχνάς το γεγονός ότι και η πρόταση της ΠΚΣ δοκιμάζεται στο κίνημα και δεν βγάζει τον κόσμο στους δρόμους. Εκτός και αν σας εμπόδισε κάποιος να πείτε στους φοιτητές τη γνώμη σας και τις προτάσεις σας.
Anti-a8lios said
Re a8lie ayto to blog gia na to anebaseis kai na les osa les pairneis grammi apo to KKE i sou exei kaei teleios to myalo kai o,ti pia kai na peis pia einai aplo anamasima tis propagandas pou se exoune potisei STO komma?
Ali8eia eisai toso sigouros oti o,ti les to les eley8era???
γιάννης μ said
αντι-αθλιος…πως λένε αντι-ΕΦΕΕ
αντε ρε άθλιε…επιτέλους απέκτησες και ηχώ………
gogos said
Αντι-ηχω για την ακριβεια 🙂
ουγκ ουγκ! said
@stelios
Να σε πληροφορησω οτι η προταση της ΠΚΣ (αποχη) προχωράει σε πολλα τμηματα. Η αποχη σε ΑΕΙ+ΤΕΙ της αθηνας φτανει συντριπτικα ποσοστά. Δεν αρκει βέβαια μόνο η αποχή. Η ΠΚΣ το τονιζει και αυτό. Σε όλα αυτα τα «σπασίματα» η ΠΚΣ ήταν παρούσα και διαμαρτυρόμενη και όταν ξεκινούσαν τα δυσφημιστικα για το κίνημα ντράβαλα αποχωρούσε (πχ βλ. ΠΑΜΑΚ). Οι συγκεντρώσεις επισης της ΠΚΣ ήταν μαζικότερες και οι συνελεύσεις που κερδισε περισσότερες..
Προς..Λαού! Δεν παω να πω πως η ΠΚΣ απεγκλώβισε μαζικα τους φοιτητές ούτε παω να μετρήσω την.. επαναστατικότητα του καθενός. Πράγματι τα πράγματα δεν είναι οπως τις προηγουμενες χρονιες σε αυτό βοηθούν πολλα ζητήματα (συσχετισμός δυνάμεων, απειρία, κυριαρχία στη σκέψη του φοιτητή οτι η νίκη θα ειναι γρήγορη, με ακόμα πιο γρήγορη την απογοήτευση, παρέμβαση του αντιπάλου κλπ).
Δυστυχώς οι δυνάμεις αυτές (κυρίως ΕΑΑΚ) που κριτικάρουμε βλέπουν το κίνημα καμπανιακά αν και εντός τους υπάρχουν πολλα υγειή στοιχεια με σωστές και αγνες προθέσεις. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ το βλέπει απλα και ΜΟΝΟ ψηφοθηρικά ψαρεύοντας στο χώρο που ειναι κοντα σε μια ριζοσπαστικη σκέψη.
Το θέμα λοιπον δεν ειναι να υποτάξεις (ρεφορμιστικα) τη στρατιγική σου που είναι η (μεσο)μακροπροθεσμη αλλαγη συσχετισμού και η καταπολέμηση- αμφισβήτηση της κρατούσας ιδεολογιας στο ονομα ενος τακτικισμου (που σ.σ. δεν τραβάει πλεον και αγγιζει τα όρια του γραφικου στα μάτια του φοιτητη). Αλλά να κάνεις αυτό που παραπάνω περιέγραψες. Πολύμορφα να αναπτύξεις αυτόν τον αγώνα και να ξεσηκώσεις τις απίστευτες εφεδρειες που έχει το φοιτητικο κινημα (το φοιτητη που δεν παταει σε συνελεύσεις, τον αδιάφορο, τον φτωχο, το φοβισμένο, τον απολίτικο).
manos said
Ουγκ ουγκ,
Αν στρατηγικός στόχος είναι η απόσυρση του νόμου,
τότε τακτικός στόχος είναι η αποτροπή εφαρμογής του με όλους τους τρόπους.
Υπάρχει πάντα και η άλλη επιλογή : λέμε ο νόμος πάει πέρασε και πάμε παρακάτω. Απλώς αυτή η δεύτερη επιλογή δεν μας εγγυάται ότι στην επόμενη στροφή θα έχουμε καλύτερους όρους για να δοθεί η μάχη.
Το σχέδιο για την Αριστερά σε αυτή τη φάση περιλαμβάνει μια εκτίμηση της θέσης του αντιπάλου. Αν μπορεί να υλοποιήσει τις στοχεύσεις του ή αν μπορεί να κλονιστεί η εφαρμογή της πολιτικής του συνολικά. Αν ποντάρουμε και βλέπουμε το δεύτερο, θέλει μια προσαρμογή σε ενιαιομετωπική λογική. Ειδάλλως, κάνουμε κατενάτσιο και περιμένουμε να μαζέψουμε ψήφους στο όνομα της αλλαγής των συσχετισμών και της σημερινής αδυναμίας του κινήματος.
Το τελευταίο όμως θέτει σε κίνδυνο την επιρροή σου στις δυνάμεις που απογοητεύονται από την συντριπτική υπεροχή του αντιπάλου (που δεν είναι έτσι ακριβώς, αλλά στην πράξη αυτό τείνουμε να πιστεύουμε όταν δεν προχωράμε σε τολμηρές αναπροσαρμογές της γραμμής μας).
a8lios said
@Μανος
«Αν στρατηγικός στόχος είναι η απόσυρση του νόμου,
τότε τακτικός στόχος είναι η αποτροπή εφαρμογής του με όλους τους τρόπους.»
Ναι.
Αλλά στρατηγικός στόχος δεν είναι η απόσυρση του νόμου.
Απλά.
Στρατηγικός στόχος είναι η ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ε.Ε.
Έτσι λέγανε ακόμα και τα «κοινά πλαίσια» πέρυσι.
Όσο για την ίδια την ΠΚΣ, στρατηγικός στόχος είναι η Ενιαία Ανώτατη Δημόσια & Δωρεάν Εκπαίδευση.
Τακτικοί στόχοι είναι αυτοί που σε φέρνουν πιο γράγορα στον στρατηγικό, έτσι δεν είναι?
Άρα τακτικοί στόχοι είναι:
1/
να ξαναρχίσει το φοιτητικό κίνημα με μαζικούς όρους, με οποιαδήποτε μορφή αυτό επιλέξει κάθε φορά, να αντιπαρατίθεται σε ΚΑΘΕ πλευρά εφαρμογής αυτής της πολιτικής.
2/
να πάρει το φοιτητικό κίνημα πιο σταθερή, πιο συγκροτημένη μορφή.
3/
να βρεθεί το φοιτητικό κίνημα σε κοινούς αγώνες με το ταξικό εργατικό κίνημα.
Και ξανα-ματα-λέω, σε αυτό το συγκεκριμένο πόστ που μιλάω για τον 1ο τακτικό στόχο:
Οι μορφές πάλης που αφορούν την διακοπή διοικητικών οργάνων και τέτοιου είδους διαδικασιών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ δεν είναι κάτι νέο.
Κατά καιρούς τις έχει χρησιμοποιήσει και η ΠΚΣ.
Αυτό που φάνηκε ωστόσο, ειδικά μετά την ψήφιση του νόμου-πλαίσιο και καθ’ όλη τη προσπάθεια εφαρμογής του, είναι ότι αυτή η μορφή στη συγκεκριμένη φάση δε προσφέρει κάτι ως προς τον τακτικό στόχο 1.
Γιατί ΚΑΙ τα μέτρα βρίσκουν τρόπο να τα ψηφίσουν (είχαμε σκέψεις για τη διεξαγωγή Συγκλήτων & Εκλογών σε Ξενοδοχεία, τώρα μιλάνε για ηλεκτρονική διεξαγωγή Συγκλήτου αν διακοπεί)
ΚΑΙ δεν βάζουν καινούργιο κόσμο στη μάχη.
Αντιθέτως, διώχνουν όλο και περισσότερους.
Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο.
Γιατί σε πρακτικό δε μιλάμε πλέον απλά για μια «διαφορά τακτικής» της ΠΚΣ με ΕΑΑΚ-ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και ΠΑΣΠ σε περιοχές όπως το Ηράκλειο.
Μιλάμε για τελείως άλλη αντίληψη για το τί είναι κίνημα.
Τέσπα, αυτά σε επόμενο ποστ.
@Στέλιος
«Αγαπητέ JChrist, ξεχνάς το γεγονός ότι και η πρόταση της ΠΚΣ δοκιμάζεται στο κίνημα και δεν βγάζει τον κόσμο στους δρόμους. Εκτός και αν σας εμπόδισε κάποιος να πείτε στους φοιτητές τη γνώμη σας και τις προτάσεις σας.»
Οι καταλήψεις που έγιναν το τελευταίο διάστημα, σύμφωνα με το edopolytexneio.org, έφτασαν στην καλύτερη φάση τους τα 40λίγα τμήματα. Δε ξέρω αν σε αυτές συμπεριέλαβαν και κάποια από τις μονοήμερες που πρότεινε η ΠΚΣ. Φαντάζομαι όχι.
Πριν τη διαδήλωση στις 23 Μάη η πρόταση της ΠΚΣ είχε ψηφιστεί σε 35 συλλόγους νομίζω. Αυτό μας κάνει περίπου 50 τμήματα, αφού ψηφίζονταν και σε αρκετούς συλλόγους ΤΕΙ, που οι σύλλογοι έχουν συνήθως πάνω από 5 τμήματα.
Δε θέλω να πω ότι η λογική της ΠΚΣ υπερέχει. Αλλά μη βασίζεσαι κιόλας στην εικόνα που δίνουν οι TV. Αυτές μας έχουν μόνιμα χεσμένους.
a8lios said
@Αντι-a8lios
Ο καθοδηγητής μου μου απαγορεύει να σου απαντήσω. 😆
Παρεπιπτόντως, γιατί όταν λες
o,ti pia kai na peis pia einai aplo anamasima tis propagandas pou se exoune potisei STO komma
τονίζεις το «ΣΤΟ»?
Τί ανομαλία είναι αυτή?
Ε ρε κάτι παλλικάρια…
JChrist said
@άθλιος
Λοιπόν, άθλιε, μετά από όλα αυτά, εγώ κατέληξα. Έχεις φτιάξει καμιά πενηνταριά λογαριασμούς στο wordpress, με διάφορα ονόματα (σαν υπερκατάσκοπος των 763 ηπείρων ένα πράμα), όπως αντι-άθλιος, λάμπρος, κτλ και μπαίνεις στο blog σου και γράφεις διάφορες παπαριές με καθένα όνομα, για ιδιοτελείς σκοπούς σου που δεν έχω ακόμα εξιχνιάσει. Αλλά, που θα πάει…
..
Σε κατάλαβα, φίλε μου. Είναι φύσει αδύνατο να υπάρχουν ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ άνθρωποι, όπως ο αντι-άθλιος και ο λάμπρακας. Και η βλακεία έχει τα όριά της. Είπαμε να μπεις να γράψεις καμιά βλακεία να περάσει η ώρα με άλλο όνομα, αλλά εσύ το παράκανες…
γιάννης μ said
επιτέλους κάποιος αποκάλυψε τον άθλιο ρόλο του άθλιου…..
jchrist θα σου ανοίξω νέους δρόμους σκέψης.ένας είναι ο σκοπός του άθλιου…να ανεβάσει τα post στο blog του (χεχεχε)
Xarianara said
O αντι-άθλιος είναι super-Villain αντίπαλος του Άθλιου, όπως ο Anti-cap είναι ο αντίπαλος του Captain America!
Τσε said